غسل برساند، و با بدن يا لباس نجس نماز بخواند.

968- كسى كه بايد وضوء يا غسل انجام دهد و لباس و بدنش هم متنجس است، اگر آبى دارد كه براى وضوء يا غسل كفايت مى‌كند، ولى براى تطهير بدن و لباس او كافى نمى‌باشد، در اين صورت بايد به جهت تقليل نجاست آب را در رفع خبث- با مقدم داشتن تطهير بدن بر تطهير لباس- صرف نمايد، و با تيمم نماز بخواند.

969- هرگاه مكلف به قدر كفايت وضوء آب پاك و به قدر رفع تشنگى آب متنجّس داشته باشد، و آنچه تيمم بر آن صحيح است در دسترس او نباشد، اقوى آن است كه با آب طاهر وضوء بگيرد و نماز را بجا آورد، و در خارج وقت هم آن را قضاء نمايد.

970- نمازگزارى كه وضوء و ساتر ندارد، چنانچه مقدار مالى داشته باشد كه با آن مقدار يا بايد آب وضوء تهيه كند يا ساتر، در اين فرض بايد ساتر را مقدم دارد، و نماز را با تيمم بخواند؛ و اگر امر دائر باشد بين تحصيل آب وضوء و بين توجه به قبله، بايد مال را براى رو به قبله شدن صرف كند، و با تيمم نماز بخواند.

يازدهم- استعمال آب مانع شرعى داشته باشد:

971- اگر مكلف آب داشته باشد، ولى استعمال آن مانع شرعى داشته باشد، بايد تيمم نمايد، پس اگر مثلًا غير از آب يا ظرفى كه غصبى و استعمال آن حرام است آب يا ظرف ديگرى ندارد، در اين فرض بايد به جاى وضوء و غسل تيمم كند.

972- اگر دسترسى به آب براى غسل جنابت منحصر به ورود در مسجد باشد، چنانچه ممكن است كه شخص جنب به توسط كسى آب را بيرون آورد يا خود او در حال عبور- بدون مكث- آب بردارد، واجب است آب فراهم نمايد و غسل كند، و تيمم در اين صورت جائز نيست؛ و اگر براى برداشتن آب ظرف ندارد، يا ظرف دارد ولى بدون توقف نمى‌تواند آب بردارد، چنانچه ممكن باشد بايد در حال عبور غسل كند؛ و اگر ممكن نباشد يا آب در مسجدالحرام يا مسجد پيغمبر (صلّى اللَّه عليه و آله) است- كه حرام است جنب در آن دو مسجد داخل شود- واجب است براى ورود به آنها جهت‌