كند يا آلت تناسلى خود را در قُبُل يا دُبُر ميّت داخل كند جنب مى‌شوند.

679- اگر كسى از راه دُبُر خُنثى را وطى نمايد- چه منى خارج شود يا نه- هر دو جنب مى‌شوند؛ امّا اگر وطى خنثى از راه قُبُل انجام شود، تنها بر كسى كه منى از او خارج شده است غسل واجب مى‌شود؛ و چنانچه خنثى زن يا مردى را وطى نمايد، در صورتى كه منى از او خارج نشود بر هيچكدام از آنها غسل واجب نمى‌شود؛ لكن اگر مردى قُبُل خنثى را وطى كند، و خنثى نيز زنى را وطى نمايد، فقط شخص خنثى بايد غسل كند.

680- در وجوب غسل به سبب جماع فرقى نيست بين اينكه آلت برهنه باشد يا به چيزى مانند دستمال و كهنه پيچيده شود؛ مگر اينكه به قدرى آن را پيچيده باشند كه بر اثر آن جماع صدق نكند.

681- اگر كسى شك كند كه به مقدار ختنه‌گاه داخل شده است يا نه، غسل بر او واجب نيست.

682- اگر كسى نعوذ باللَّه حيوانى را وطى كند- يعنى با آن نزديكى نمايد- و منى از او بيرون آيد، غسل تنها كافى است، و لازم نيست وضوء بگيرد؛ و اگر منى بيرون نيايد، چنانچه پيش از وطى وضوء داشته باز هم غسل تنها كافى است؛ لكن اگر وضوء نداشته، احتياط واجب آن است كه علاوه بر غسل وضوء هم بگيرد.

683- كسى كه نمى‌تواند غسل كند ولى تيمّم برايش ممكن است، بعد از داخل شدن وقت نماز هم جائز است با عيال خود نزديكى نمايد.

اعمال متوقّف بر غسل جنابت:

684- غسل جنابت علاوه بر آنچه در فقره (551) بيان شد، براى سه چيز ديگر شرط مى‌باشد:

اول: براى روزه ماه رمضان و قضاء آن، پس اگر مكلف عمداً يا از روى فراموشى براى روزه ماه رمضان تا اذان صبح غسل نكند، روزه‌اش صحيح نيست؛ امّا در روزه غير رمضان و قضاء آن- هرچند واجب هم باشد- چنانچه تا اذان صبح غسل نكند، روزه او صحيح مى‌باشد؛ هرچند أحوط آن است كه براى روزه واجب غير رمضان تا اذان صبح‌