به حالت جنابت نماند.

امّا اگر شخص روزه‌دار عمداً در روز خود را جنب كند، روزه او چه واجب باشد يا مستحب باطل مى‌شود؛ ولى اگر در روز محتلم شود- حتى در روزه ماه رمضان- روزه‌اش باطل نمى‌شود؛ لكن مستحب است كه در اولين فرصت غسل نمايد.

دوم: براى اعتكاف، زيرا شخص جنب نمى‌تواند براى اعتكاف داخل مسجد شود.

سوم: براى انجام دادن كارهايى كه بر جنب حرام مى‌باشند، و در فقره (696) بيان مى‌شوند.

احكام خِلَل و شك مربوط به غسل جنابت:

685- اگر كسى در لباس خود منى ببيند، و بداند از خود او است و براى آن غسل نكرده، واجب است غسل كند، و نمازهايى را كه يقين دارد با حال جنابت خوانده است اعاده يا قضاء نمايد؛ امّا نمازهايى را كه يقين ندارد در حال جنابت خوانده است، بلكه احتمال مى‌دهد آنها را در آن حال خوانده است لازم نيست دوباره بخواند؛ لكن اگر شك كند كه منى آن لباس از خود او است يا از ديگرى، يا بداند از خود او است ولى احتمال بدهد از جنابت قبلى مى‌باشد كه براى آن غسل كرده است، غسل بر او واجب نيست؛ هرچند أحوط است، مخصوصاً در لباس مختص به خود او.

686- كسى كه غسل كرده و جنب هم شده است، و نمى‌داند غسل را قبل از جنابت انجام داده است يا بعد از آن، بايد دوباره غسل كند؛ مگر اينكه زمان غسل را بداند، كه در اين صورت غسل كردن لازم نيست.

687- اگر در لباسى كه مشترك بين دو يا سه نفر است منى ديده شود، و يقين كنند كه از خود آنها است، ولى ندانند از كداميك مى‌باشد، بر هيچكدام از آنان غسل واجب نيست، حتّى اگر يكى ظن داشته باشد كه از او است؛ لكن در اين فرض احتياط آن است كه غسل كند، و چنانچه وضوء نداشته است بايد وضوء هم بگيرد.

688- شخصى كه به سبب انزال منى جنب شده است، اگر غسل كند و پس از آن رطوبتى از او بيرون آيد، و بداند يا بول است يا منى، چنانچه پيش از غسل استبراء به‌