470- كسى كه مقدارى از روى پاهاى او باقى مانده است، بايد همان مقدار را مسح كند.

471- كسى كه يك دست ندارد، بايد با دست ديگر سر و پاها را مسح كند.

472- كسى كه يك دست او ناقص است، چنانچه امكان دارد بايد با همان دست ناقص مسح را انجام دهد؛ و اگر ممكن نيست، بايد با دستى كه ناقص نيست مسح را انجام دهد.

473- كسى كه در يك پاى او چيزى از قدم- روى پا- باقى مانده است، بايد همان مقدار را مسح كند.

474- كسى كه از قدم او- روى پايش- چيزى باقى نمانده است، مسح پا از او ساقط مى‌باشد.

شرائط مربوط به صحّت وضوء:

شرائط راجع به صحّت وضوء به سه دسته تقسيم مى‌شوند:

دسته اول- شرائط مربوط به آب وضوء:

شرائط مربوط به آب وضوء شش چيز مى‌باشند:

شرط اول و شرط دوم- آب وضوء مطلق و پاك باشد:

475- وضوء گرفتن با آب مضاف و آب نجس باطل است، اگرچه انسان مضاف بودن يا نجس بودن آن را نداند يا فراموش كند؛ و اگر با آن وضوء نمازى هم خوانده باشد، بايد آن را نماز دوباره با وضوء صحيح بخواند.

476- وضوء گرفتن با آبى كه در اصل مطلق مى‌باشد ولى مثلًا به علّت گرد و غبارى كه در محل شستن وضوء است بعد از ريختن بر آن محل مضاف شود اشكال دارد، پس بايد آب تا پايان وضوء به وصف اطلاق باقى بماند.

477- اگر وضوء گيرنده غير از آب گِل آلود مضاف آب ديگرى براى وضوء ندارد، چنانچه وقت براى نماز تنگ است بايد تيمّم كند؛ و اگر وقت دارد، احتياط واجب آن‌