ابلاغ و تبيين بوده و بس.

بشريت امروز مكلفند براى زندگانى خوب‌تر و كامل‌تر به دو كار ادامه دهند:

1- توسعه و تبيين بيشتر احكام شرعى بوسيله استنباط مجتهدين جامع الشرايط كه احكام مورد نياز را از منابع شرعى بدست آورند.

2- توسعه علم طبيعى و بشرى براى ترقّى زندگانى مادى.

اين دو تكليف از آن جهت برعهده مسلمان گذاشته مى‌شود كه در جهان‌بينى اسلامى انسان جانشين خداوند در روى زمين است و بايد زمينه تكامل مادى و معنوى و روحانى را فراهم سازد.

إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً) (قُلِ انْظُرُوا ما ذا فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» و «قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ»[1]

جالب است كه بدانيم خلافت انسان در زمين كه موجب برترى مقام انسان و مبيّن استعداد على و توانايى سرشار اوست، چندين آفت مهمى را كه زندگانى امروزى بشر بدور از خدا را به انحراف كشانيده و ميلياردها انسان را به فلاكت و بدبختى كشانده، علاج مى‌كند.

خلافت انسانى بر روى زمين از جانب خداى متعال هيچ‌گونه‌

[1] - در اسمانها و زمين نگاه كنيد كه چيست، در زمين بگرديد و نگاه كنيد كه آفرينش چگونه آغاز يافت. آيه أخير ناظر به علم بيالوژى است بلكه بالاتر و دستور ميدهد كه سرّ آفرينش را دريابيد.