بهترين فرض اينست كه 90% يا 95% بر اقليت ناچيز حكومت كند. ولى فرض نادريست. گاهى يك نماينده در يك شهر مثلا يك ميليون رأى بدست مى‌آورد و نماينده ديگر يكصد هزار رأى، از نظر قانون دنياى امروز نظر هردو نماينده مساوى است ولى از نظر منطق غلط است.

گاهى يك نماينده در يك شهر بزرگ 5/ 1 ميليون رأى را مثلا بدست مى‌آورد و چهار نماينده ديگر مجموعا هشت‌صد هزار رأى بدست مى‌آورند و ارزش آراى چهار نماينده چهار برابر ارزش رأى يك نماينده است يعنى ارزش هشت‌صد هزار رأى، چهار برابر ارزش يك ميليون و پانصد هزار رأى، مى‌باشد كه بدون شك از نظر منطق غلط و باطل است. اگر مجموع نمايندگان مجلس شورا فرضا با 80% آراى ملت انتخاب شوند و رئيس كشور با 90% آراى ملت، در اين صورت نبايد شورا قدرت عزل رئيس‌جمهور را داشته باشد و رئيس مذكور، بتواند مجلس را منحل نمايد درحالى‌كه غالبا چنين نيست.[1]

رأى‌دهى چگونه بايد باشد؟

شكى نيست كه توكيل نمايندگان مجلس (شوراى ملى) به وسيله رأى‌دهى مستقيم صورت مى‌گيرد و احكام شرعى وكالت در حق وكيل و موكل او جارى مى‌شود. امّا در انتخاب رئيس كشور ممكن است رأى‌دهى مستقيم و

[1] - و در فرض عكس و انتخاب رئيس‌جمهور با 51% آرا و انتخاب نمايندگان با 90 يا حتى 80% آرا، نمايندگان بايد بتوانند با اكثريت قاطع، رئيس‌جمهور را عزل كنند درحاليكه در سيستم رياستى، چنين عزلى غير قانونى است.