خيالى آن به زير كشيد و تمام ملحدين و لا ادريها تنها و تنها در سايه تاريك «تصادف» موضع گرفته‌اند و به جاى آنكه نظام محيّر العقول جهان ژن‌ها و اتم‌ها و ملكول‌ها و ستارگان و همه عالم هستى را به حكم فطرت و عقل و تجربه (قانون عليت) به خداوند بزرگ نسبت بدهند و به سوال توبيخى قرآن.

أَ فِي اللَّهِ شَكٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌

جواب نه، بگويند به ياوه‌گويى پرداخته و همه زيبايى‌ها و بدايع و جمال و حكمت و اتقان را به تصادف نسبت مى‌دهند و به معلولات بى‌علت بسنده مى‌كنند. تصادفى كه به حكم سرشت آدمى، جايى براى جلوه ندارد.

تصادفى كه در نقطه مقابل قانون عليت و اساس محكم همه علوم است. راستى معتقدين دروغين به تصادف، به همه علوم انسانى توهين و خيانت مى‌كنند.

تصادفى كه به حكم حساب احتمالات در حكم صفر است.