ولى اين نوع جزا ضعفهايى دارد كه نمى‌تواند هميشه از جنايات جلوگيرى كند.

1- در جايى كه فرد، جرم خود را پنهان سازد و پليس نتواند آنرا كشف كند.

2- در جايى كه جنايات از طرف افراد قوى و يا دولت‌هاى قوى بر اشخاص ضعيف و يا ملّت‌هاى ضعيف تحميل گردد. مانند عصر ما، كه قهرا محلى براى جزا وجود ندارد.

3- در جايى كه خود اجتماع كه منبع قوانين جزايى است متمايل به جنايت باشد. مانند يهوديهاى فلسطين كه غالبا به جنايات دولت خود راضى‌اند يا مانند عده‌اى از جوامع غربى كه لواط و همجنس‌گرايى را مباح مى‌دانند.

4- جرايم اخلاقى مانند حسد و تكبر و ... كه آثار سوء اجتماعى دارد و از سلطه قانون جزاى قراردادى بدور است.

د) استحقاق جزاى اخروى كه مستوجب همه صور فوق است و شرط تأثير آن در بازدارندگى از گناه، ايمان بخدا و روز قيامت است. و تأثير آن در اخلاق و افعال متدينين مشهود و محسوس است.

سؤال: آيا جزاى اخروى همانند جزاى اجتماعى دنيوى، قراردادى است يا طبيعى؟

مستفاد از عده‌اى از آيات قرآن و احاديث شريف اثبات نوع دوم است.

بلكه جزا عين عمل است كه بقانون تبديل انرژى به ماده تجسم پيدا مى‌كند.