دنيا، دار اسباب است و اراده خالق نيز براين تعلق گرفته است. كجا مى‌خواهيد برويد؟ هيچ معلوم است كه ما به‌كجا مى‌رويم؟ صدها هزار نفر شهيد گرديد، هزاران نفر بدون غسل وكفن دفن شد؛ زيربناى اقتصادى كشور خراب شد، استقلال ما از بين رفته بود؛ ولى وقتى كه از بركت خون‌هاى شهدا، استقلال كشور دوباره به‌دست آمد، باز همان آش و همان كاسه، هيچ تغييرى به‌وجود نيامد و هيچ عبرتى عايد ما نشد. چه فرق مى‌كند كه كمونيزم باشد يا كاپيتاليزم، تا ما خود در درون خود تغييرى ايجاد نكنيم، نه وضع خود ما خوب مى‌شود و نه وضع كشور ما، بهبود ميابد؛ بلكه بدتر نيز خواهد شد.

فقدان فرهنگ اسلامى دانشگاه‌ها

بحث ما در مورد وضعيت فرهنگى و اقتصادى، سال‌هاى قبل ازهفتم ثور 1357 بود. خصوصاً در دهه پنجاه حكومت‌هاى وقت، هيچ برنامه‌ى براى مدارس و يا پوهنتون‌هاى كشور نداشتند. درس‌هاى علمى خوب است؛ چه علوم تجربى، چه علوم انسانى و .... هر كدام به‌نحوى خوب و مفيد است؛ ولى علم به‌تنهايى، انسان را كفايت نمى‌كند و اين چيزى مشخصى است كه‌