عده وطى به شبهه‌

ماده يكصد و پنجاه و هشتم:

1) هرگاه زنى كه به شبهه وطى شده، شوهر دار باشد، شوهر او نمى‌تواند در خلال عده به زوجه مذكور دخول نمايد.

2) زنى كه به شبهه وطى شده، عده او، در حكم عده زوجه مطلقه بوده و آغاز عده او از آخرين دخول محاسبه مى‌شود.

عده وفات‌

ماده يكصد و پنجاه و نهم:

1) عده زوجه حايل در وفات زوج، از تاريخ فوت او، مدت چهار ماه و ده روز بوده و عده زوجه حامل در وفات زوج، ابعد الاجلين از چهارماه و ده روز و وضع حمل مى‌باشد.

2) هر گاه زوجه به علت حبس، مرض، غيبت يا ساير عوامل از مرگ زوج مطلع نباشد، آغاز عده از تاريخ اطلاع زوجه محاسبه مى‌شود.

3) هرگاه زوج قبل از انقضاء عده طلاق رجعى فوت نمايد، زوجه مكلف به سپرى نمودن عده وفات بوده و ايام عده سابق جز عده وفات محسوب نمى‌گردد و اگر زوجه حامل باشد، مكلف به سپرى نمودن ابعد الاجلين از چهار ماده و ده روز و وضع حمل مى‌باشد.

4) هر گاه مطلقه رجعيه بعد از انقضا عده با شخص ديگرى عقد نكاح نمايد، بعد مطلع شود كه زوج او قبل از انقضا عده، فوت كرده است، در اين صورت از تاريخ اطلاع مكلف به سپرى نمودن عده وفات مى‌باشد.

5) هرگاه دو عده با تفاوت در مبدأ جمع گردد، عده كه سبب آن زودتر حادث شده باشد، اول گرفته مى‌شود و عده دوم از زمان حدوث سبب، تا ختم آن ادامه مى‌يابد، مگر اين كه يكى از دو عده حمل باشد، كه در اين صورت حمل مقدم است.

ادعاى سهم و حق الزحمه زوجه‌

ماده يكصد و شصتم‌

هرگاه زوجه، بعد از طلاق يا فوت زوج، ادعاى سهيم بودن در اموال زوج را نموده و يا ادعا كند كه كارهاى خانه را مجانى انجام نداده و يا خواهان حق الزحمه كارهايى باشد كه در خانه زوج انجام داده است و يا هر نوع مطالبات مالى ديگر داشته باشد، محكمه ادعاى او را مطابق احكام قانون رسيدگى مى‌نمايد.