(ولى زوجه در مورد ادعاى رجوع عملى، قسم بر عدم رجوع و بر ادعاى رجوع مولى، قسم بر عدم علم به رجوع مى‌خورد).

3) هر گاه زوج ادعاى رجوع نمايد و زوجه آن را تصديق كند، اما ادعا نمايد كه رجوع وى بعد از انقضاى عده بوده در اين صورت قول زوج با قسم معتبر مى‌باشد.

4) هرگاه در هنگام طلاق يا بعد از آن، زوجه ادعا كند كه در طهر جماع، قرار دارد و زوج از آن انكار نمايد. در اين صورت قول زوج با قسم مقدم مى‌باشد و نيز اگر زوجين در انقضاى عده اختلاف كنند، قول زوج مقدم مى‌باشد.

5) هر گاه يكى از زوجين ادعاى طلاق رجعى بودن دوم را نمايد و ديگرى ادعا كند كه طلاق سوم است، در صورت فقدان دلايل كافى، قول مدعى رجعى بودن، همراه با قسم معتبر مى‌باشد.

انحلال نكاح به سبب فوت‌

ماده يكصد و پنجاه و پنجم:

عقد نكاح با فوت واقعى يا حكمى يكى از زوجين، منحل مى‌گردد.

عده طلاق و فسخ و انفساخ‌

ماده يكصد و پنجاه و ششم:

1) عده مدتى است كه زن بايد در آن بعد از انحلال عقد نكاح يا وطى به شبهه، از عقد نكاح خوددارى نمايد.

2) عده طلاق و فسخ و انفساخ نكاح زن حايل (غير حامل)، سه طهر است، مگر اين كه زن به اقتضاى سن، حيض نبيند، در اين صورت عده او سه ماه قمرى مى‌باشد.

3) سه طهر از زمان وقوع طلاق تا آغاز حيض سوم محاسبه مى‌شود.

4) هر گاه زن بعد از طلاق يك بار حيض ببيند و سپس يائسه گردد، براى تكميل عده او سپرى شدن دو ماده ديگر لازمى است و نيز اگر بعد از دو حيض يائسه شود، براى تكميل عده، سپرى شدن يك ماه ديگر لازم مى‌باشد.

5) عده طلاق و فسخ و انفساخ نكاح زن حامل الى وضع حمل مى‌باشد.

6) زوجه مطلقه غير مدخوله عده ندارد.

عده زوجه زوج مفقود الخبر

ماده يكصد و پنجاه و هفتم:

1) زوجه‌اى كه زوج او مفقود الخبر بوده و محكمه او را طلاق داده و حكم به مرگ حكمى زوج او صادر شده باشد، مدت عده او، عده وفات است.

2) هر گاه زوجه زوج مفقود الخبر، علم به طلاق خود از طرف زوج نداشته باشد، مدت عدم علم او به طلاق جز ايام عده او محسوب مى‌شود.