فكرى، تلقين، وضع زندگانى اجتماعى، كسب و كار، حكومت، اقتصاد، رسانه‌هاى گروهى و غير ذلك.

ممكن است محيط را شامل محيط جغرافيايى (آب، هوا، كوه، خاك، حرارت و برودت و غيره) و محيط اجتماعى (خانواده، مدرسه، بازار و جامعه) و محيط داخلى (كيفيت آفرينش‌[1]، غذا و مزاج) و محيط سياسى (حكومت وتوابع آن) بدانيم.

[1] - مى‌شود كه در كيفيت مذكور حلال بودن نطفه و حرام بودن آن را داخل دانست.