مراء ظاهر مى‌شود مثلًا در يك روايت امام صادق (ع) از حضرت پيامبر اكرم (ص) نقل مى‌كند كه اولين چيزى كه پروردگارم مرا از آن نهى كرده است عبادت بتها و شرب خمر و مخاصمه و منازعه با مردم مى‌باشد.

راغب در المفردات، مراء را مجادله و گفتگوى با ترديد مى‌داند و آنرا از «مريه» گرفته است.

نراقى مرحوم مى‌گويد: مراء، طعنه زدن در كلام ديگرى براى تضعيف اوست كه غرضى جز تحقير و توهين طرف و اظهار برترى خودش چيز ديگر نباشد جدال را متعلق باظهار مسايل اعتقادى مى‌داند و مِنَ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ لا هُدىً وَ لا كِتابٍ مُنِيرٍ و خصومت را لجاجت در سخن براى بدست آوردن مال و حق مقصود تفسير كرده است.

بنابراين، مراء هميشه مذموم است، جدال و خصومت اگر بحق و براى حق باشد ممدوح و الا مذموم است.

ولى لجبازى و اطاله سخن در مباحث علمى و غيره هر چند كه بغرض توهين و برترى نباشد زشت است و بالأخره منجر به عداوت، كينه، عجب و كبر و يا تكبر مى‌شود و لذا طلاب علوم بايد حتى المقدور خود را به آن عادت ندهند.

دوازدهم- راستگوئى‌

يكى از فضائل اخلاقى، صداقت در كلام است كه صفت بسيار