8- گاهى نمايندگان بر اساس قصور فكرى خود مصالح ملى را نمى فهمند و نادانى آنان سبب ضرر به مردم مى‌شود و مردم به آراى آنان راضى نمى‌شوند ولى كار از آنان ساخته نيست.

9- گاهى در اثر رشوت‌گيرى يا ترس به موكلين، خود خيانت مى كنند.

همين نواقص درباره رئيس‌جمهور نيز قابل تحقق است. آينده را نمى دانيم ولى گذشته‌ها و زما نحاضر در دنيا چنين بوده و چنين است، بنابراين مرسومات فعلى دموكراسى دروغين بوده و واقعيت حكومت‌ها هنوز استبدادى است. كارهاى سياسى و نظامى و اجتماعى و اقتصادى و ادارى و تعليمى و غيره بدست رئيس دولت و كابينه او و شوراى ملى است و ملت نقش واقعى ندارد. و حكومت مردم محتاج به يك انقلاب فكرى بهترى است.

موضوع مهم اينكه فاقدين شرايط در همه اقسام گذشته نصف واجدين شرايطاند و گاهى بيشتر. به چه دليل عقلى و عقلايى سرنوشت نصف انسان‌ها را در اختيار نصف ديگر بگذاريم؟! و چرا حق رأى آنان- فاقدين شرايط و عاجزين از رأى (اطفال، نوجوانان نرسيده به سن قانونى، ديوانگان، سفيهان، مريضان بسترى در بيمارستان‌ها و مسافران خارج از كشور كه دسترسى به رأى‌دهى ندارند)- را به اولياى قهرى و يا اختيارى آنها و يا