مثال غير عقلايى و ظالمانه ديگر:

فرض كنيد پنجاه نماينده مجلس كه مجموعا با ده ميليون رأى مردم به مجلس آمده‌اند به چيزى رأى مى‌دهند و در مقابل 45 نماينده ديگر كه با بيست يا سى ميليون رأى انتخاب شده‌اند، برخلاف آن رأى مى دهند، دموكراسى فعلى مى‌گويد نظر دسته اول مقدم است ولى عقل و خرد مى‌گويد نظر دسته دوم كه موكلين آنان سه برابر موكلين دسته اول‌اند مقدم مى‌باشد. مى‌بينيد كه حكومت مردم بر مردم فرضيه غير واقع‌بينانه‌اى بيش نيست.

نواقص ديگر:

1- گاهى در انتخابات، رئيس‌جمهور مثلا ده ميليون رأى مى‌آورد ولى در انتخابات مجلس نمايندگان دو ميليون نفر آراى‌شان منجر به كاميابى وكيلان مى‌گردد، بنابراين مخالفت همه نمايندگان مجلس شورا با نظر رئيس‌جمهور بر اساس اعتبار آراى اكثريت لغو مى‌شود، زيرا مخالفت دو ميليون در مقابل آراى ده ميليون اعتبارى ندارد.

خصوصا كه از اين دو ميليون جمعى به رئيس‌جمهور هم رأى داده باشند كه آراى آنان به خاطر تعارض از درجه اعتبار ساقط مى‌گردد.

مثال ديگر: به گزارش كميسيون مستقل انتخابات، در انتخابات رياست جمهورى (افغانستان) در سال 1383 هفتاد درصد مردم اشتراك كردند و در انتخابات ولسى جرگه (مجلس نمايندگان) در سال 1384 پنجاه‌