ساحره‌ (مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ فِي الْعُقَدِ) و شرح حسدكننده‌ (وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ) بلكه همه يا اكثر مخلوقات شر دارد خصوصا تاريكى شب‌ (مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ إِذا وَقَبَ) و آدمى مى‌بايد از همه شرها از هر منبعى كه باشد بخدا پناه ببرد حتى از نادانى خود و اثر ان‌ (أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْجاهِلِينَ)

وسوسه شيطان‌

حميرى در قرب الاسفار بسند صحيح از امام صادق (ع) نقل مى‌كند كه:

انّ للقلب اذنين روح الايمان يساره بالخير، و الشّيطان يساره بالشّرّ فايّهما ظهر على صاحبه غلبه.[1]

براى دل دو گوش است، روح ايمان خير و خوبى را بگوى او مى خواند و شيطان شر و بدى را، تا يكى بر حريفش چيره مى‌شود امام صادق (ع) در صحيح ثمالى از رسول خدا (ص) نقل مى‌كند كه آنحضرت فرمود خداوند پيمان مؤمن را بر چهار بلا گرفته است كه سخت‌ترين آنها مؤمن هم‌عقيده اوست كه بر او رشك و حسد مى‌برد و منافقى كه لغزشهاى او را جستجو مى‌نمايد و كافرى كه در پى نابودى اوست و شيطانى كه قصد گمراهى او را دارد. و قريب به اين روايت صحيح عبد الله بن سنان است. كيفيت وسوسه شيطان به نفس و ارتباط آن براى نگارنده روشن نيست و اين بحث مهم هم نيست، آنچه كه مهم است اينست كه بدانيم شياطين جن ما را ببديها تلقين و ترغيب مى‌كنند، و اين عمل از زمان حضرت آدم آغاز شد كه شيطان او را بخوردن از ميوه درخت ممنوع وسوسه كرد و بدين وسيله او را از بهشت‌

[1] - ص 236 ج 14 الوسائل