از چهل سالگى مؤمن نبوده است! ولى بايد تأمل شود كه مراد از وحى كردن معناى خودش است يا بمعناى ارسال و انزال و مراد از روح چيست آيا قرآن است يا جبرئيل يا روحيكه بزرگتر از جبرئيل و ميكائيل است. اگر مراد ارسال روح اخير باشد[1] و طبق پاره‌اى از روايات مى‌گوييم اين روح در ايام طفوليت با آنحضرت بوده اشكال مهمّى باقى نمى‌ماند و مراد از من نّشاء در اين فرض، انبياء (ع) است. و اگر مراد از روح قرآن و يا جبرئيل (ع) باشد جواب داده شده است كه مراد از علم منفى علم و درايت تفصيلى است نه علم اجمالى كه آنحضرت قبل از رسالت و انزال قرآن بگفته جمع زيادى و شهادت آثار بخداوند ايمان داشته است و اللّه العالم.

23- وَ لا تَحَاضُّونَ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ‌ (فجر 18) وَ لا يَحُضُّ عَلى‌ طَعامِ الْمِسْكِينِ‌ (ماعون آيه 3) مكن است از اين دو آيه و امثال آن وجوب ترغيب براى اطعام مسكين دانسته شود درحاليكه در فقه كسى به آن فتوى نداده است و مشكل‌تر اينكه اطعام مسكين در غير فرض اضطرار و زكات و فطر و كفارات در حد ذات خود واجب نيست تا چه رسد به وجوب ترغيب به آن، مى‌شود از دو آيه قرينه مسلّمات فقهى استحباب آنرا پذيرفت (فتأمل)

24- وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا (فجر 22) پروردگار تو و ملائكه صف صف مى‌آيند نسبت آمدن بخداوند مجرد، معقول نيست. ممكن است آيه‌

[1] - در اصول كافى و بصائر الدرجات قال الصادق( ع) فى صحيح ابى بصير حول هذه الاية: خلق من خلق اللّه عزّ و جل اعظم من جبرئيل و مكائيل كان مع رسول اللّه( ص) يخبره وليده و هو مع الائمة من بعده و همين مضمون را محمد بن مسلم از امام محمد باقر( ع) هم روايت كرده است صفحه 59 و صفحه 61 جلد 25 بحار الانوار و از صحيح احول در اصول كافى صفحه 176 فهميده مى‌شود انحضرت قبل از رسالت بمرتبه نبوت رسيده بوده و در خواب به او وحى مى‌شده است.