رسميت مذهب جعفرى‌

من يك موقع در كمسيون تدوين قانون اساسى كه هم رهبران جهادى در آن‌جا حضور داشتند و هم اعضاى تدوين قانون اساسى، اين مطلب را براى آنان گفتم: اگر شما كدام فتواى از امام ابوحنيفه در دست داريد كه او فرموده باشد، فتواى او را به زور بر ساير مسلمانان تطبيق كنيد، براى ما نشان بدهيد! اگر چنين فتوايى از او صادر نشده است، لطفاً از تعصبات كورى‌كه در گذشته بر اين كشور حاكم بود پيروى نكنيد و مذهب مارا كه همان مذهب (جعفرى) است در قانون اساسى كشور بگنجانيد و آن را رسمى نماييد؛ اگر مذهب‌ما در قانون اساسى كشور رسميت پيدا نكند، اين قونون مثل يك كاغذ پاره در زير پاى مردم‌ما بر زمين ماليده و پاره پاره خواهد شد! (تكبير حضار)

من در آن‌جا گفتم: اگر مذهب (جعفرى) در قانون اساسى آينده كشور رسمى نشود، اولين عكس العمل علماى شيعه اين خواهد بود كه عمل كردن از قانونى را كه باعث نفاق و شقاق در جامعه اسلامى افغانستان مى‌گردد، قبول نكنند و از مردم شيعه خواهند خواست تا از چنين قانونى اطاعت و پيروى نكنند. اكنون شما بايد خوب فكر كنيد كه قانون اساسى براى اتفاق ملى استفاده شود بهتر است يا براى نفاق ملى؟! ولى من بايد اعتراف كنم كه در تمام جلساتى‌كه داشتم از رئيس محترم دولت، تا اعضاى بلند مرتبه نظام و هم‌چنين اعضاى محترم كمسيون قانون اساسى، هيچ‌كدام با من مخالفت نكردند، من هرقدر تند صحبت كردم و با زبان طلبه‌گى مطالب را بسيار صريح و پوست كنده بيان نمودم، جز احترام از جانب آنان چيزى نديدم، در طول اين دوسال از يك نفر هم نشينيدم كه بگويد: ما مذهب جعفرى را قبول نداريم؛ منتهى يك وحشتى به‌وجود آمده بود؛ علت آن‌هم اين بود كه رسميت مذهب جعفرى براى اولين بار در افغانستان صورت مى‌گرفت.