نظام شاهى و مذهب جعفرى‌

واقعيت اين بود كه در دوران نظام شاهى، من دو مرتبه با شاه سابق افغانستان در ارگ شاهى ملاقات نمودم و در مورد رسميت مذهب (جعفرى) صحبت كردم، از وضعيتى‌كه مربوط به محاكم كشور مى‌شد با او صحبت نمودم؛ ولى طبق معمول يك مداد و كاغذى‌كه در پيش او موجود بود، مطالب را ياد داشت نموده و مى‌گفت: در اين مورد فكرى خواهد كرد، اماّ از قراين پيدا بود كه او بعد از اين‌كه من از نزدش مى‌رفتم، كاغذ را پاره مى‌كرد و در سطل زباله‌ى‌كه در آن‌جا موجود بود مى‌ريخت.

زمينه رسميت مذهب جعفرى در زمان شاهى چندان فراهم نبود، مردم شيعه نيز اطلاعات‌شان ضعيف بود؛ ولى يك حرف ديگر را نيز بايد اعتراف كنيم كه مردم شيعه نسل اندر نسل، از اين‌كه مذهب‌شان در قانونى اساسى ذكر نشده بود، احساس حقارت مى‌كردند و يك نوع خود باخته‌گى را در وجود شان احساس مى‌نمودند.

چهاردهم جدى روز مبارك‌

بعد از آغاز جهاد كه چنين زمينه‌ى به وجود آمد، چه در ايران و چه در پاكستان و چه در سفرهايى‌كه در اورپا داشتم، اين موضوع را مكرراً صحبت مى‌كردم و با رهبران محترم مجاهدين اهل سنت، موضوع رسميت مذخب جعفرى را در ميان مى‌گذاشتم، در بعض جلسات آنان مقاومت مى‌كردند و در بعض جلسات فضاى اجلاس قدرى ملايم‌تر مى‌شد، از اين قضيه هيچ وقت غافل نبودم و هميشه آن را پيگيرى مى‌كردم، گاهى فضاى جلسه تاريك و گاهى روشن مى‌گرديد و در كتاب‌هاى مولفه‌ام و نيز در اوراق اطلاعيه‌ها و سخنرانى عمومى در جمع مهاجرين توضيح مى‌دادم و تاكيد مى‌كردم. به هرحال من اين موضوع را هيچ‌گاه به فراموشى كامل نسپردم، در اين دوسال أخير مكرر در مكرر، در اين مورد با رهبران محترم اهل سنت، صحبت و مفاهمه‌هاى زياد داشتم، سرانجام خداوند