به اين كه مى‌فرمايد: «كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ» اگر شما مى‌خواهيد اين‌گونه تبليغ كنيد، به خدا پناه ببريد و خود را عمداً به دار نزنيد و براى چند هزار افغانى خود را نسوزانيد.

پرهيز از ريا كارى‌

موضوع ديگرى را كه مى‌خواهم خدمت شما عرض كنم اين است كه ممكن است هدف شما در تبليغ اين باشد كه خود را تثبيت نماييد و مردم به شما بگويند كه يك منبرى خوب هستيد و خوب صحبت مى‌كنيد. مواظب باشيد از چنين كارى به خدا پناه بى‌بريد و هوش كنيد كه رياكارى نكنيد؛ زيرا رياكارى در پيشگاه خدا كار زشت و ناپسند است. اگر مى‌خواهيد از اين طريق داراى شهرت و عزت شويد اشتباه است. از رياكارى كسى صاحب عزت نمى‌شود. حتى اگر چنين فكرى در ذهن شما خطور كند فورًا به خدا پناه بى‌بريد و توبه كنيد. عزت تنها در سايه تقرب با خدا براى انسان ميسّر مى‌شود و بس. «وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ‌»[1] عزت فقط براى خدا و رسول او و براى مومنين است. عزت خود را از خدا بخواهيد؛ زيرا عزت فقط از آن خدا است. در رياكارى كسى عزيز نمى‌شود. براى هركسى‌كه خدا بخواهد عزت مى‌دهد و هركسى را كه خدا بخواهد خوار و ذليل مى‌كند، عزت و ذلت هردو به خدا مربوط است. «وَ تُعِزُّ مَنْ تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشاءُ»[2] هركسى را كه خدا بخواهد به او عزت مى‌دهد و هر كسى را كه خدا بخواهد ذليل مى‌كند.

[1] - منافقون/ آيه 8

[2] - آل‌عمران/ آيه 26