زن، عاديات از ماده (عدو) به معنى دوندگان است. بعضى‌از مفسّرين گفته‌اند كه اسب نبوده؛ بلكه شتر بوده است. قسم به شتران و يا اسبان دونده كه نفس زنان مى‌رفتند و با سرعت زياد نزديك سحر خود را به دشمن رسانيدند و دشمن را در محاصره گرفتند. خداوند متعال جل جلاله مى‌خواهد به جهاد عظمت ببخشد و به همين دليل به اسب‌ها و يا شترهايى كه در راه جهاد رفته‌اند قسم مى‌خورد. البته اين موضوع عظمت اسب‌ها و شترها را نمى‌رساند آن‌ها حيوان هستند؛ بلكه ارزش جهاد و جهادگران را بيان مى‌كند؛ زيرا آن‌چه كه مهم است مسائل عملى جهاد است كه در نزد. خداوند متعال جل جلاله داراى ارزش است.

آتش افروخته شده‌

«فَالْمُورِياتِ قَدْحاً»

قسم به آن جرقه‌هاى آتش كه افروخته شده است.

اگر مراد اسب باشد، يعنى اسب‌ها چنان مى‌دويدند كه وقتى نعل‌هاى آن‌ها به سنگ اصابت مى‌كردند جرقه‌هاى آتش از پشت پاهاى‌شان بلند مى‌شدند. احتمال دارد زمين سنگ‌زار بوده، وقتى اسب‌ها زياد مى‌دويدند در اثر تماس شديد نعل آن‌ها برسنگ، آتشى از سُمّهاى آن حيوانات برخواسته و به‌سوى هوا جرقه مى‌كشيدند.

احتمال ديگرى كه وجود دارد اين است كه شايد مراد از آتش، همان آتشى باشد كه مجاهدين اسلام صبح زود در محل جنگ و به اطراف لشكر مشركين بر افروختند.

«فَالْمُورِياتِ قَدْحاً»

موريات جمع موريه است از ماده ايرا، يعنى آتش افروختن. قدحاً، به معنى زدن كه در اثر ضربات از آن آتش بيرون شود به آن (قدح) مى‌گويد: يعنى وقتى‌