وكيل نفس آن‌ها نيستى، «فَإِنَّما عَلَيْكَ الْبَلاغُ الْمُبِينُ»[1] وظيفه تو فقط تبليغ آشكار و رساندن پيام است. اگر آن‌ها قبول كردند، به نفع‌شان است. اگر قبول نكردند، تو وظيفه خود را انجام دادى و حجت را بر آن‌ها تمام نمودى؛ بگذار كه آنان به هوس‌هاى حيوانى خودغرق شوند؛ زيرا تو مسئول هدايت آن‌ها نيستى؛ تو آنان را به‌سوى نور و روشنى هدايت كردى، وقتى آن‌ها قبول نكردند، مسئوليت به‌دوش شما نيست. (شما فقط وظيفه داريد كه احكام دين را براى آن‌ها ابلاغ كنيد) رسول من، بگذار هرچه را آن‌ها مى‌خواهند انجام دهند. «لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ»[2] تو بر نفس آن‌ها تسلط ندارى، آن‌ها را ترك كن، تا بر هوس‌هاى خود فرو روند و به گناهان خود غرق گردند؛ بگذار كه آن‌ها بر حيوانيت خود بازى كنند. «حَتَّى يُلاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ»[3] وظيفه تو تمام شد؛ بگذار تا روزى را كه بر آن‌ها وعده داده شده است، ملاقات نمايند.

خارج شدن كفّار از قبر

«يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْداثِ سِراعاً كَأَنَّهُمْ إِلى‌ نُصُبٍ يُوفِضُونَ»

روزى كه با سرعت از قبرها خارج مى‌شوند مثل اين‌كه به‌سوى بت‌ها مى‌روند.

آن‌هايى كه به خدا و روز قيامت ايمان ندارند، معمولًا هركدام به نوعى بت‌ها را مى‌پرستند. منتهى بت‌پرستى از خود انواع دارد. سابق بت‌پرستان از سنگ، چوب، فلز، نان و خرما، به اشكال مختلف بت مى‌ساختند و آن را پرستش مى‌نمودند؛ اما در

[1] - نحل/ آيه 82

[2] - غاشيه/ آيه 22

[3] - معارج/ آيه 42