ط- پرهيز از خواندن قرآن به شيوه آوازخوانى عيّاشان‌

372. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: قرآن را با نغمه‌ها و آوازهاى عرب بخوانيد و از نغمه‌هاى عيّاشان و اهل گناهان بزرگ، دورى كنيد؛ زيرا به زودى پس از من، مردمانى مى‌آيند كه هنگام قرآن خواندن، صدايشان را مانند آوازخوانى و نوحه‌گرى و سرودخوانى كشيشان، در گلو مى‌چرخانند؛ قرآن از حلقومشان پايين‌تر نمى‌رود. دل‌هاى آنها و دل‌هاى كسانى كه از قرآن خواندنِ آنها خوششان مى‌آيد، وارونه است.[1]

ى- تكرار

373. سنن ابن ماجة- به نقل از ابو ذر-: پيامبر صلى الله عليه و آله در نماز شب، آيه‌اى را شروع كرد و تا [نماز] صبح، آن را [در قيام و قعود و ركوع و سجود] تكرار مى‌كرد. آيه اين بود: «اگر عذابشان كنى، آنان بندگان تو اند و اگر بر ايشان ببخشايى، تو خود، توانا و حكيمى»[2].[3]

374. فلاح السائل: روايت شده است كه آقايمان امام صادق عليه السلام در نمازش قرآن مى‌خواند كه از هوش رفت و چون به هوش آمد، سؤال شد: چه چيزى موجب شد كه به اين حال در آييد؟

امام عليه السلام پاسخى به اين مضمون داد: «آيات قرآن را پيوسته تكرار مى‌كردم تا به حالتى رسيدم كه گويى آن را شفاهاً از كسى كه آن را نازل كرده است، مى‌شنيدم».[4]

[1].

[2]. مائده: آيه 118.

[3].

[4].