ك- تكبير گفتن در پايان هر سوره‌اى، از سوره ضحى‌ تا آخر قرآن‌

375. المستدرك على الصحيحين‌- به نقل از عكرمة بن سليمان-: نزد اسماعيل بن عبد اللَّه بن قُسطَنطين، قرآن خواندم. چون به‌ «وَ الضُّحى‌» رسيدم، به من گفت: تكبير بگو. پس از هر سوره‌اى تا پايان قرآن، تكبير بگو.

عبد اللَّه بن كثير هم خبر داد كه وى نزد مجاهد، قرائت كرد و او نيز وى را به همين كار، سفارش كرد و مجاهد به او خبر داد كه ابن عبّاس، وى را به اين كار، امر نمود و ابن عبّاس به او خبر داد كه ابَىّ بن كعب، او را به اين كار، امر نمود و ابَىّ بن كعب به او خبر داد كه پيامبر صلى الله عليه و آله وى را به اين كار، امر نمود[1].[2]

3/ 2 آداب باطنى‌

الف- تدبّر (انديشيدن)

قرآن‌

« [اين‌] كتابى مبارك است كه آن را به سوى تو نازل كرده‌ايم تا در آيات آن بينديشند و تا خردمندان، پند گيرند».[3]

[1]. لازم به ذكر است كه، سند اين خبر ضعيف است. بنابر اين، عمل به آن از باب تسامح در ادلّه سنن و يا رجاء مطلوبيت خواهد بود.

[2].

[3]. ص: آيه 29:« كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ مُبارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آياتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُولُوا الْأَلْبابِ».