آورديد! از خداوند، چنان پروا كنيد كه شايسته پروا كردن از اوست و در حال تسليم و فرمانبرى بميريد» نسخ شده است و نسخ آن با اين آيه‌ «هر چه در توان داريد، از خدا پروا كنيد» است.[1]

120. الدرّ المنثور- به نقل از ابن عبّاس، در باره اين سخن خداوند: «اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ؛ از خداوند، پروا كنيد، چنان كه شايسته پروا كردن از اوست»-: يعنى اطاعت شود و نافرمانى نشود؛ ولى نتوانستند. پس خداوند فرمود: «هر چه در توان داريد، از خدا پروا كنيد»[2].[3]

پنج. آيه 8 از سوره نساء

121. امام صادق عليه السلام‌- در باره اين سخن خداوند متعال: «وَ إِذا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُولُوا الْقُرْبى‌ وَ الْيَتامى‌ وَ الْمَساكِينُ فَارْزُقُوهُمْ مِنْهُ؛[4] هر گاه خويشاوندان و يتيمان و مسكينان در تقسيم [ارث‌] حاضر شدند، از آن به آنها [نيز] بدهيد» آيه تعيين ارث، اين آيه را نسخ كرد.[5]

شش. آيه 15 از سوره نساء

122. تفسير القمّى‌- در باره سخن خداوند: «وَ اللَّاتِي يَأْتِينَ الْفاحِشَةَ مِنْ نِسائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّى يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا؛ از زنان شما، كسانى كه مرتكب زنا مى‌شوند، چهار تن از شما را بر آنان گواه گيريد، و اگر شهادت دادند، آنها را در خانه‌ها حبس كنيد تا مرگشان فرا رسد يا خداوند برايشان راهى قرار دهد»-: در زمان جاهليت، هر گاه مرد با زن زنا مى‌كرد، زن در خانه‌اى حبس مى‌شد تا بميرد. سپس اين رسم با اين سخن خداوند، نسخ شد: «زن و مرد زناكار، هر يك از آن دو

[1]. نُسِخَ قَولُهُ تَعالى‌:« يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَّ تُقاتِهِ وَ لا تَمُوتُنَّ إِلَّا وَ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ» نَسَخَها قَولُهُ تَعالى‌:« فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ»( بحار الأنوار: ج 93 ص 11).

[2]. تغابن آيه 16.

[3]. أن يُطاعَ فَلا يُعصى‌، فَلَم يَستَطيعوا، قالَ اللَّهُ:« فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ»( الدر المنثور: ج 2 ص 283).

[4]. نساء: آيه 8.

[5]. نَسَخَتها آيَةُ الفَرائِضِ( تفسير العيّاشى: ج 1 ص 222 ح 34 و ص 223 ح 36، تفسير القمّى: ج 1 ص 131).