را يكصد ضربه تازيانه بزنيد»[1].[2]

123. مسند ابن حنبل‌- به نقل از عبادة بن صامت-: آيه‌ «زنانى از شما كه زنا مى‌دهند» تا پايان آيه، بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نازل شد. پيامبر صلى الله عليه و آله هم اين دستور را در باره آنها اجرا كرد. روزى پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نشسته بود و ما در اطراف ايشان بوديم. وقتى وحى بر ايشان نازل مى‌شد، از ما كناره مى‌گرفت و ما هم از ايشان كناره مى‌گرفتيم. رنگ چهره‌اش دگرگون و كار بر او دشوار مى‌شد. وقتى وحى به پايان رسيد، فرمود: از من بگيريد.

گفتيم: چشم، اى پيامبر خدا!

فرمود: «خداوند براى زنان زناكار راهى قرار داد. [حكم اين است كه‌] مرد و زن بى همسر، با يكصد تازيانه و يك سال تبعيد، و زناكار همسردار، با يكصد تازيانه و سنگسار، كيفر مى‌شوند».[3]

هفت. آيه 77 از سوره نساء

124. مجمع البيان‌- در باره آيه‌ «وَ قاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقاتِلُونَكُمْ وَ لا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ؛[4] در راه خدا با كسانى كه با شما مى‌جنگند، نبرد كنيد و [از حدود الهى‌] تجاوز نكنيد.

خداوند، تجاوزكاران را دوست ندارد»-: در ميان مفسّران، اختلاف شده كه آيا اين آيه نسخ شده است يا نه؟ ... از امامان ما روايت شده است كه اين آيه، آيه‌ «دست [از نبرد] برداريد

[1]. نور: آيه 2.

[2]. فَإِنَّهُ فِي الجاهِلِيَّةِ كانَ إذا زَنَى الرَّجُلُ المَرأَةَ كانَت تُحبَسُ في بَيتٍ إلى‌ أن تَموتَ، ثُمَّ نُسِخَ ذلِكَ بِقَولِهِ:« الزَّانِيَةُ وَ الزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ»( تفسير القمّى: ج 1 ص 133، تفسير جوامع الجامع: ج 1 ص 243).

[3]. نَزَلَ عَلى‌ رَسولِ اللَّهِ صلى الله عليه و آله‌« وَ اللَّاتِي يَأْتِينَ الْفاحِشَةَ» إلى‌ آخِرِ الآيَةِ، قالَ: فَفَعَلَ ذلِكَ بِهِنَّ رَسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله، فَبَينَما رَسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله جالِسٌ ونَحنُ حَولَهُ، وكانَ إذا نَزَلَ عَلَيهِ الوَحيُ أعرَضَ عَنّا وأعرَضنا عَنهُ، وتَرَبَّدَ وَجهُهُ وكُرِبَ لِذلِكَ، فَلَمّا رُفِعَ عَنهُ الوَحيُ، قالَ: خُذوا عنّي، قُلنا: نَعَم يا رَسولَ اللَّهِ، قالَ: قَد جَعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبيلًا، البِكرُ بِالبِكرِ جَلدُ مِئَةٍ ونَفيُ سَنَةٍ، وَالثَّيِّبُ بِالثَّيِّبِ جَلدُ مِئَةٍ ثُمَّ الرَّجمُ( مسند ابن حنبل: ج 8 ص 420 ح 22844، السنن الكبرى: ج 8 ص 366 ح 16908).

[4]. بقره: آيه 190.