ه- افسانه‌پردازى‌

قرآن‌

«و برخى از آنان، به تو گوش فرا مى‌دهند؛ ولى ما بر دل‌هايشان، پرده‌ها افكنده‌ايم تا آن را نفهمند، و در گوش‌هايشان، سنگينى [قرار داده‌ايم‌]، و اگر هر معجزه‌اى را ببينند، به آن ايمان نمى‌آورند، تا آن جا كه وقتى نزد تو مى‌آيند و با تو جدال مى‌كنند، كسانى كه كفر ورزيدند، مى‌گويند: اين [كتاب‌]، چيزى جز افسانه‌هاى پيشينيان نيست».[1]

حديث‌

101. مجمع البيان‌- در بيان شأن نزول اين سخن خداى متعال: «وَ مِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ وَ جَعَلْنا عَلى‌ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لا يُؤْمِنُوا بِها حَتَّى إِذا جاؤُكَ يُجادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ؛ و برخى از آنان، به تو گوش فرا مى‌دهند؛ ولى ما بر دل‌هايشان، پرده‌هايى افكنده‌ايم تا آن را نفهمند، و در گوش‌هايشان، سنگينى‌ [قرار داده‌ايم‌]، و اگر هر معجزه‌اى را ببينند، به آن ايمان نمى‌آورند، تا آن جا كه وقتى نزد تو مى‌آيند و با تو جدال مى‌كنند، كسانى كه كفر ورزيدند، مى‌گويند: اين [كتاب‌]، چيزى جز افسانه‌هاى پيشينيان نيست»-: مى‌گويند: جمعى از مشركان مكّه، از جمله نضر بن حارث و ابو سفيان بن حرب و وليد بن مُغَيره و عُتبة بن ربيعه و برادرش شَيبه و ديگران، در كنار پيامبر خدا صلى الله عليه و آله- كه مشغول خواندن قرآن بود- نشستند. سپس به نضر گفتند: محمّد، چه مى‌گويد؟

نضر گفت: افسانه‌هاى پيشينيان را [مى‌گويد]، مانند همان افسانه‌هايى كه من در باره گذشتگان، برايتان حكايت مى‌كنم. پس خداوند، اين آيه را فرو فرستاد.[2]

[1]. انعام: آيه 25:« وَ مِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ وَ جَعَلْنا عَلى‌ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لا يُؤْمِنُوا بِها حَتَّى إِذا جاؤُكَ يُجادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هذا إِلَّا أَساطِيرُ الْأَوَّلِينَ».

[2].