اين گونه آيات، شادى را در نتيجه برخوردارى از نعمت‌هاى الهى مى‌دانند. انسان‌هاى قدردان و سپاس‌گزار، مى‌توانند، بهره كافى را از چنين موقعيت‌هايى ببرند و آن را به شادى پايدار، تبديل نمايند. در غير اين صورت، باعث زيان‌هاى فراوانى خواهد شد.

ه. دانش و تحصيلات‌

منابع مرتبط با تأثير سطح دانش بر شادمانى، در آموزه‌هاى دينى، محدود است؛ امّا در اين نكته، ترديدى نيست كه دانش و تحصيلات، اگر در خدمت اهداف الهى و خدمت به بشر نباشد، شادى زودگذر به حساب مى‌آيد. خداوند متعال، در تبيين وضعيت آنان كه به واسطه دانش خود، از حقايق و واقعيات، چشم‌پوشى نموده، بدين سبب شادمان شدند، مى‌فرمايد:

فَلَمَّا جاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَرِحُوا بِما عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَ حاقَ بِهِمْ ما كانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُنَ.[1]

و چون پيامبرانشان، دلايل آشكار برايشان آوردند، به آن مقدار] مختصرى‌] از دانش كه نزدشان بود، خشنود شدند و] سرانجام‌] آنچه به ريشخند مى‌گرفتند، آنان را فروگرفت.

با همه اين اوصاف، امروزه تأثير تحصيلات و چگونگى آن بر شادى، مورد تحقيق قرار گرفته است. تحقيقات، نشان دهنده همبستگى مثبت سطح تحصيلات با شادمانى بود. آنها در تحليل خود دريافتند كه تحصيلات، روى ميزان خوش‌بختى افراد، تأثير دارد.[2]

[1]. سوره غافر، آيه 83.

[2]. روان‌شناسى مثبت، ص 79.