(فَاصْبِرْ كَما صَبَرَ أُولُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَ لا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ.[1]

پس صبر كن آن گونه كه پيامبران اولوا العزم صبر كردند و براى [عذاب‌] آنان شتاب مكن!).

سفارش خداوند به پيامبر (ص) در شكيبا بودن همچون پيامبران اولو العزم و بازگويى آن توصيه براى انسان‌ها، علاوه بر بيان فراگير بودن مشكلات و اين كه تنها او نيست كه با مخالفت و دشمنى اين قوم روبه‌رو شده است، و نيز ممكن بودن صبر بر اين مشكلات، مى‌تواند پيامدار اين نكته باشد كه وى براى صبر بر اين مشكلات، تنها نيست. پس بايد با اقتدا به اسوه‌هاى مقاومت، بر توان بردبارى خويش بيفزايد.

الگو قرار دادن صبر و پايدارى نوح (ع) در برابر آزارها و كارشكنى‌هاى قومش، از سوى پيامبر (ص)، از آيه 49 سوره مبارك هود نيز قابل برداشت است؛ آن جا كه مى‌فرمايد:

(تِلْكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيها إِلَيْكَ ما كُنْتَ تَعْلَمُها أَنْتَ وَ لا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هذا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ.[2]

اين، از خبرهاى غيب است كه به تو وحى مى‌كنيم. نه تو و نه قوم تو، اينها را پيش از اين نمى‌دانستيد! بنا بر اين، صبر و استقامت كن، كه عاقبت از آنِ پرهيزگاران است).

«تلك» به ماجراى نوح (ع) و حادثه توفان و سرانجام نيك وى و پيروانش و بدفرجامى مخالفانش اشاره دارد كه در آيات 25 تا 48 اين سوره، بيان شده است.[3] توصيه به صبر و شكيبايى با بيان سرگذشت نوح (ع)، مى‌تواند الگو بودن صبر وى براى پيامبر (ص) را در بر داشته باشد.

براى ايجاد روحيه مقاومت در مبارزه با دشمنان دين و تحمّل سختى‌هاى جهاد در راه خدا نيز يكى از روش‌هاى قرآن، ارائه الگويى متناسب در صبر و شكيبايى در ميدان مبارزه است. از همين رو، خداوند متعال براى همگامى مسلمانان با پيامبر (ص)

[1]. سوره احقاف، آيه 35.

[2]. سوره هود، آيه 49.

[3]. التبيان فى تفسير القرآن، ج 5، ص 498.