واقع، با اين بيان به پيامبر (ص) در مقابل اين توطئه، دلدارى داد. همچنين در آيه زير با تعبير «عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ»، احاطه كامل خداوند بر توطئه آنان را بيان نموده است:

(وَ قَدْ مَكَرُوا مَكْرَهُمْ وَ عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ وَ إِنْ كانَ مَكْرُهُمْ لِتَزُولَ مِنْهُ الْجِبالُ.[1]

آنها نهايت مكر خود را به كار زدند و همه مكرها [و توطئه‌هايشان‌] نزد خداست، هر چند مكرشان چنان باشد كه كوه‌ها را از جا بركند!).

اين آيه با عبارت پايانى آن، يكى از بهترين آياتى است كه موجب تسلّى و آرامش قلب پيامبر (ص) در برابر انواع حيله‌هاى دشمنان است؛ زيرا دلالت دارد بر اين‌كه خداوند با علم و قدرتش به همه نقشه‌ها و طرح‌هاى آنها احاطه كامل دارد و معلوم است كه مكر، وقتى مكر است كه فرد مكر شده، از آن خبر نداشته باشد؛ امّا اگر زير نظر او انجام بگيرد و او هم بتواند در يك چشم به هم زدن، نقشه وى را به راحتى خنثا نمايد، ديگر مكر عليه او نيست؛ بلكه مكر عليه خود مكركننده است، چه اين‌كه تنها مقدار دشمنىِ خود را نمايان ساخته است.[2]

همين مطلب در آيه 42 سوره رعد[3] با تعبير «لِلَّهِ الْمَكرُ جَميعاً» و تعليل آن با عبارت «يعْلَمُ ما تَكسِبُ كلُّ نَفْسٍ»، بيان شده است. در ابتداى سوره انفال نيز بعد از يادآورى امدادهاى الهى از آسمان و زمين و شكست دشمن در جنگ «بدر»، مى‌فرمايد:

(ذلِكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَ مُوهِنُ كَيْدِ الْكافِرِينَ.[4]

[سرنوشت كفر و ايمان‌] همين است و خداوند، سست‌كننده نقشه‌هاى كافران است).

واژه «ذلكم» اشاره به سرنوشت مؤمنان و كافران و سرانجام كارشان در اين جنگ دارد و اين‌كه مى‌فرمايد: خداوند، سست‌كننده نقشه‌هاى كافران است، يعنى با ايجاد

[1]. سوره ابراهيم، آيه 46.

[2]. ترجمه تفسير الميزان، ج 12، ص 123. البته جمله‌( عِنْدَ اللَّهِ مَكْرُهُمْ‌) به ثابت بودن جزاى مكّاران نزد خداوند نيز تفسير شده است.( ترجمه مجمع البيان، ج 13، ص 154).

[3]. وَ قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعاً يَعْلَمُ ما تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ وَ سَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ( سوره رعد، آيه 42).

[4]. سوره انفال، آيه 18.