فكر، بى نيازى از پيامبر با وجود حكم عقل است زيرا به نظر آنها احكام شرع از دو حال خارج نيست يا موافق عقل است كه در اين صورت نيازى به تكرار مجدد آن حكم از جانب شرع نيست و يا حكم شرع مخالف عقل است كه در اين صورت التزام به آن و تبعيت از آن مجاز نيست. پس با وجود حكم عقل، بعث رسل لازم نيست و در نتيجه بعثت انبياء عبث است. متكلمان اين مبنا را نمى‌پذيرند چون پيامبر مى تواند مطالبى را بياورد كه عقل آن را بيان نكرده ودر عين حال ضد عقل هم نيست.[1]

نمونه ديگر رد عقيده معارض در مناظره پيامبراكرم (ص) با يهوديان مشهود است، ادعاى يهوديان اين بود كه عزير پسر خداست، مبناى آنها براى ادعاى‌شان اين بود كه عزير چون پس از آن كه تورات از بين رفته بود، آن را براى بنى اسرائيل بازسازى كرد واين كار را انجام نداد، مگر از آن رو كه پسر خدا بود. پيامبر (ص) براى رد آنها، با يك پاسخ نقضى مبناى سخن آنان را در هم كوبيد. پيامبر (ص) فرمود: چرا عزير پسر خدا باشد و موسى كه تورات را براى شما آورد و معجزه‌هايى كه خود شما هم مى‌دانيد، از وى ديده شد، پسر خدا نشد؟ و اگر عزير به خاطر بزرگوارى در بازسازى تورات پسر خدا شد، موسى بايد به پسر خدا بودن، اولى و سزاوارتر باشد ...[2]

روش رد لوازم ديدگاه‌

گاهى اعتقاد فردى به يك ديدگاه، توجه صرف به خود آن ديدگاه است، بدون اين‌كه به لوازم غيرقابل قبول آن توجه داشته باشد. اگر چنين فردى به لوازم ديدگاه مورد قبول خود، توجه پيدا كند به راحتى از ديدگاهش دست برخواهد داشت. براى مثال در كتاب‌هاى كلامى براى رد نظريه جواز انجام كار قبيح توسط خداوند، از اين روش استفاده شده است؛ زيرا لازمه پذيرش اين نظريه، امكان دروغگويى خداوند است كه در اين صورت به‌

[1]. علامه حلى، كشف المراد فى شرح تجريد الاعتقاد، ص 348.

[2]. فقال رسول الله؟ ص؟: فكيف صار عزير ابن الله دون موسى، و هو الذى جاءهم بالتوراةو رُئِىَ منه من المعجزات ما قد علمتم، و لئن كان عزير ابن الله، لما ظهرمن اكرامه باحياء التوراة، فلقد كان موسى بالنبوة اولى و احق، و لئن كان هذا المقدار من اكرامه لعزير يوجب له انه ابنه، فاضعاف هذه الكرامة لموسى توجب له منزلة اجل من النبوة ....( ابو منصور احمد بن على طبرسى، الإحتجاج، ج 1، ص 29).