تقواى يكديگر يارى رسانند. قرآن انتظار ندارد كه افراد در جامعه اسلامى، تنها و جدا و در گوشه‌اى، به خود بينديشند و به خود بپردازند و نيكى را جدا و تنها پى بگيرند. قرآن در مجموع دو آيه 177 سوره بقره و 2 سوره مائده مى‌فرمايد كه اگر به انفاق مالى براى فرستادن عروسى به خانه بخت نياز است، اگر به جمع‌آورى كمك براى درمان كسى احتياج هست و اگر دستگيرى فقير و بينوايى لازم است، همه بكوشند. اين همكارى و هميارى اجتماعى، در سهولت كار تأثير دارد، بار گران و سنگين كمك‌هاى بزرگ را از دوش يك نفر برمى‌دارد و پيوندهاى اجتماعى صميمى و دوستى‌هاى عميقى پديد مى‌آورد كه شهد شيرين آن در كام آنان كه پا به عرصه هميارى گذارده‌اند، تا سال‌ها باقى مى‌ماند. ارتباطهاى شيرين و صميمى اعضاى انجمن‌هاى مبارزه با فقر، پيوندهاى ژرف روحانيونى كه براى تبليغ و تعميق باورهاى دينى به روستاها و شهرهاى دور و نزديك سفر كرده‌اند و تا سال‌ها بعد با هم دوست و به يكديگر وفادار مانده‌اند، دوستى پايدار بسيجيانى كه با هم در قطار به جبهه رفته و روزها و شب‌ها با هم در سنگرى آرميده‌اند، و رابطه‌هاى هنوز عميق كسانى كه با هم به كمك روستاييان رفته و در كار كشت و برداشت، يا راهسازى و پل زدن بر رودخانه‌ها و راه‌هاى صعب‌العبور به همديگر يارى داده‌اند، همه نمونه‌هاى بارز و تصديق‌كننده اين نكته است كه هميارى و همكارى اجتماعى براى تحقق كارهاى نيك، افزون بر اثرگذارى بيشتر در صحنه تحقق آن، آثارى بس عميق در عرصه ارتباطهاى اجتماعى مى‌نهد.

اكنون چند عرصه براى همكارى و هميارى اجتماعى از نگاه روايات را فراپيش مى‌نهيم. گفتنى است اين نمونه‌ها، به‌هيچ‌روى محدودكننده اين هميارى نيستند و فقط از سر مثال زدن، به آن‌ها اشاره شده است؛ زيرا