ارائه مصداق‌هاى روشن، برّ را توضيح مى‌دهد. آيه شريفه، ايمان به خدا، روز واپسين، فرشتگان، كتاب و پيامبران را در مرحله عقيده؛ و انفاق مالى به نزديكان و يتيمان و بينوايان و درراه‌ماندگان و درخواست‌كنندگان و براى آزاد كردن بندگان را در عرصه عمل اقتصادى و اجتماعى؛ و اقامه نماز و پرداخت زكات و وفاى به عهد را در ساحت عبادى و صبر در همه شدائد و سختى‌ها و راستى و درستى را به منزله دو خلق‌وخوى بنيادين، مصداق‌هاى نيكى مى‌شمرد. روشن است كه آيه دوم سوره مائده كه به هميارى و همكارى در برّ و تقوا فرمان مى‌دهد، به تحقق اين باورها، اعمال و اخلاق زيبا فرا مى‌خواند. به سخن ديگر، آيه شريفه سوره مائده به اتفاق و اجتماع بر ايمان و عمل صالح بر پايه تقوا و پرواى الهى دعوت مى‌كند و كار شايسته و تقوا را در عرصه پيوندهاى اجتماعى و ساحت گسترده جامعه مى‌طلبد. اين آيه، از ما مى‌خواهد كه همديگر را بر تحقق ايمان راستين و تقواى حقيقى در يك‌يك افراد جامعه، يارى دهيم و از مسلمانان مى‌خواهد كه در عرصه رابطه‌هاى اجتماعى، به ايمان و نيكى و احسان و تقوا بينديشند و به مؤمن بودن خود و تقواى شخصى و نيكى و احسان فردى، اكتفا نكنند و دست يكديگر را در گستردن اين خوبى‌ها و نيكى‌ها بگيرند و بفشارند؛ و در مقابل، به كار زشت و تجاوز و تعدى به حقوق ديگران و سلب امنيت جانى و مالى كمك نكنند و يكديگر را از اين زشتكارى‌ها بازدارند.

بر پايه اين بيان، يكى از شاخه‌هاى ارتباط اجتماعى در جامعه اسلامى، هميارى و تعاون اجتماعى است. قرآن انتظار دارد در هر جا كه نيكى باشد، افرادى انبوه حاضر باشند. قرآن خواستار آن است كه افراد مؤمن به آن، در پيوند با يكديگر براى عملى كردن مقصودهاى والايش بكوشند و به نيكى و