8. برهان عدم تبعيض در فيض‌

وجود امام معصوم بزرگ‌ترين فيض خدا به انسان‌هاست. از سوى ديگر تبعيض در فيض جايز نيست. پس در زمان حاضر نيز فيض وجود امام معصوم، كه همان امام زمان عليه السلام است، وجود دارد.

به اين برهان مى‌توان اشكال كرد كه اگر تبعيض اشكال دارد پس چرا اكنون امام مهدى عليه السلام مانند امامان ديگر حاضر نيست، و چرا خداوند سبحان موانع ظهور او را برطرف نمى‌كند؟ آيا اين تبعيض نيست؟ به علاوه، اين برهان بر اساس وجوب فيض و لطف سامان يافته است و از اين رو محتاج قاعده لطف است كه قبلًا به نقد آن پرداختيم.

9. برهان استقراء تامّ‌

با استقراء امّت‌هاى پيشين در مى‌يابيم كه هميشه نبى يا امام معصوم در جهان بوده است. بنا بر اين پس از شهادت امام عسكرى عليه السلام نيز بايد نبى يا امام معصومى باشد كه همان امام مهدى عليه السلام است.

به اين برهان مى‌توان اشكال كرد كه استقراء وقتى تام است كه در همه زمان‌ها و مكان‌ها صورت گرفته باشد. حتّى اگر فرض كنيم در همه زمان‌هاى قبل اين گونه بوده باشد (كه نيست يا قابل اثبات نيست)، آينده كه هنوز استقراء نشده است و بدون دليل هم نمى‌توان حكم گذشته را به آينده تسرى داد؛ مگر اين كه به روايات وجود حجت در همه زمان‌ها استناد شود.

10. برهان رئيس مدينه فاضله‌

به اعتقاد فارابى رئيس مدينه فاضله بايد انسان كامل باشد و انسان كامل كسى است كه عقل او به فعليّت رسيده است و با عقل فعال اتصال دارد.[1] مصداق چنين انسانى‌

[1]. ر. ك: سياست مدنيّه، فارابى، ترجمه سيّد جعفر سجادى: ص 192.