از سوى ديگر، پرهيز از سخن گفتن همراه با ناز و عشوه نيز به‌خاطر جلوگيرى از تحريك جنسى است. انسان، طبيعتا به سمت صداى خوش و سپس صاحب صدا جذب مى‌شود. ازاين‌رو، اگر در روابط با نامحرم، اين واقعيت، مورد توجّه قرار نگيرد، زمينه ارتباط ناسالم جنسى را فراهم خواهد ساخت.

گذشته از اينها، نوع برخوردها و رفتارها نيز تعيين‌كننده‌اند. برخى رفتارهاى به ظاهر زيبا و يا حركات موزون، مى‌تواند طبع زيبا، پسند انسان را تحريك كند و زمينه ارتباط ناسالم جنسى را فراهم آورد. ازاين‌رو، در آموزه‌هاى دينى، بر رفتار باوقار و همراه با حيا و پرهيز از انجام دادن حركات موزون در برابر نامحرم تأكيد شده است.

در برابر محرم غير شوهر نيز تبرّج (خودنمايى)، از آن‌جهت كه ممكن است به روابط ناسالم جنسى بينجامد، مورد توجّه است. البته براى شوهر، بر استفاده از همه زيبايى‌ها تأكيد شده است و خودنمايى‌اى، كه زمينه روابط جنسى بهتر را فراهم مى‌سازد، سفارش شده است. بنابراين، زيبايى‌هاى جنسى بايد در قالب ازدواج هدايت شوند و از انحراف آن پيشگيرى گردد تا به زيبايى بالاتر و ارزشمندتر ديگرى به نام «عفّت» ضربه وارد نشود. از همين رو بايد از شكل‌گيرى زيبايى‌هاى تحريك كننده جنسى جلوگيرى كرد و از ديدن زيبايى‌هايى كه مى‌تواند زمينه تحريك جنسى و سپس انحراف جنسى را فراهم آورد، خوددارى نمود.

در چنين مواردى، كنترل نگاه، عامل بسيار مؤثّرى براى جلوگيرى از تحريكات جنسى است. آيات و روايات فراوانى كه بر كنترل نگاه تأكيد كرده و به بيان زيان‌هاى نگاه نادرست و فوايد فروبستن چشم از نامحرم پرداخته‌اند، همگى بر همين مبنا استوارند.

3. اصل توجّه زوجين به زيبايى‌هاى يكديگر

از جمله اصول تربيت جنسى- كه زيبادوستى فطرى، مبناى آن است-، توجّه زوجين به مجموعه زيبايى‌هاى جسمى و روانى يكديگر است. توجّه همسران به زيبايى‌هاى يكديگر، علاوه بر اين‌كه موجب كشف نشانه‌هايى از هنرمندى،