آن‌جا كه نه مرد و نه زن، دوست ندارند با فردى ازدواج كنند كه تعلّقات فراوان به افرادى ديگر دارد، مردان، از ازدواج با زنانى كه پيش از اين، با فرد ديگرى نيز ارتباط داشته‌اند، خوددارى مى‌كنند. ظاهرا اين مسئله براى خود دخترها هم همين‌طور است؛ چون باتوجّه به عاطفى بودن آنها و تمايل بيشترشان به كمك مرد، از ازدواج با فردى كه قبلا با دخترى ارتباطى داشته يا ازدواج كرده، خوددارى مى‌كنند.

با اين‌كه ممكن است والدين، همه اين مطالب را به فرزندان نوجوان خود بگويند، امّا آنها چنين بيان مى‌دارند كه از قدرت حفظ نفس بالايى برخوردارند و مطمئن هستند كه حتّى اگر با پسرى يا دخترى دوست باشند و روابط عاطفى باهم داشته باشند، كار به جاهاى باريك، كشيده نخواهد شد. در چنين مواردى، والدين بايد از فشارى كه در نتيجه اين عمل بر نوجوان وارد مى‌شود و مضرّات آن، او را آگاه سازند. آنها بايد براى نوجوان خود توضيح دهند كه رسيدن به عواطف و احساسات در اثر هيجان جنسى ارضا نشده، عوارض نامطلوب دارد و باعث مى‌شود كه افراد، با اثرات ضعف‌آور ناشى از احتقان و التهاب ارگان‌هاى مربوطه در هنگامى كه شهوات برانگيخته آنها ارضا نگشته است، روبه‌رو شوند. وقتى كه اين موضع براى مدّت چند ماه و يا چند سال ادامه يابد، امكان دارد كه به ناتوانى جنسى و يا نوع ديگر ضعف جنسى منجر شود.

گاهى ممكن است كه دختر، دچار خون‌ريزى در شرمگاه مبتلا به سيلان ابيضى و بيرون‌افتادگى اعضا و يك سلسله مشكلات ديگر شود كه همگى مربوط به بيمارى‌هاى زنان‌اند. اين را هم نبايد از ياد برد كه فشارى كه در اثر برانگيختن شهوت درحال عدم امكان ارضاى آن، بر احساسات دختر وارد مى‌شود، عامل قدرتمندى در به وجود آوردن بيمارى ضعف اعصاب (نوراستنى) است. پس نتيجه مى‌گيريم كه تماس جنسى در نوجوانى و پيش از ازدواج، از جمله سوء استفاده‌هاى جنسى به شمار مى‌آيد.[1]

[1]. همان، ص 49- 50.