باور كرده و راستگويش پنداشته و بر او اعتماد كرده- مقصر دانست؟[1]

همچنين دختران نوجوان نبايد والدين خود را سرزنش كنند كه چرا آن اندازه كه به پسران خود آزادى مى‌دهند، به آنها آزادى نمى‌دهند؟ و چرا بيش از حد، مراقب آنها هستند؟ روشن است كه دليل والدين از اين كار، حفظ فرزندانشان از افرادى است كه بدون رعايت ضوابط، درصدد سوء استفاده از آنان برمى‌آيند. دختران نبايد تصوّر كنند كه اين امر مراقبت و دلسوزى، فقط خاص جامعه ما يا جوامع اسلامى و شرقى است؛ بلكه اين نگرانى، در همه جوامع وجود دارد.

يكى از نويسندگان غربى درباره نظر برخى مادران نسبت به مسائل جنسى فرزندانشان مى‌نويسد: يكى از مادران چنين مى‌گفت كه آزادى روابط جنسى، اشكالى ندارد؛ امّا نه براى دختران من. آزادى جنسى، يعنى بى‌بندوبارى و هم‌بسترى و دل‌شكستگى. ممكن است براى پسرها خوب باشد؛ امّا براى دخترها خوب نيست.

زنبور مى‌تواند از يك گل، سراغ گل ديگر برود؛ امّا گل هرگز نبايد از يك زنبور، سراغ زنبور ديگر برود. يك ضرب المثل هندى مى‌گويد: همه رهگذرها مى‌توانند از سايه درخت من استفاده كنند؛ امّا ميوه‌اش مال كسى است كه انتظارش را مى‌كشم.

مادر ديگرى مى‌گفت: سعى كرده‌ام تا حد امكان، دخترم را از پسرها دور نگه دارم.

طبق تحقيقات كينزى، براى مردان، آنچه صريحا جنسى است، معناى شهوانى دارد، بدون آن‌كه لزوما جنبه عاطفى داشته باشد؛ ولى براى زنان، زمينه عاطفى بدون توجّه به وجود نمادهاى صريحا جنسى، معناى شهوانى القا مى‌كند.[2]

بنابراين، زنان بيشتر تحت تأثير جنبه‌هاى عاطفى هستند تا جنسى و پسران، برعكس. اين مسئله، باعث مى‌شود از طرفى، دخترى كه وارد رابطه‌اى با يك پسر شده، اگر اين رابطه قطع شود، بيشتر آسيب ببيند تا پسر و از طرف ديگر، خاطره اين ارتباط، چون با جنبه‌هاى عاطفى در ارتباط بوده، در ذهن او بماند. به عكس پسر كه چون اين كار را صرفا يك عمل شهوانى مى‌داند، به راحتى، آن را فراموش مى‌كند. از

[1]. روان‌شناسى بلوغ، ص 136.

[2]. بلوغ و ازدواج، ص 48.