بنابراين، روابط جنسى لجام‌گسيخته پيش از ازدواج، خطرات فراوانى دارد. زياد خودمانى شدن و با تماس نزديك، احساسات طرف مقابل را به شدت برانگيختن، عوارض ناخوشايندى دارد. به‌علاوه، ممكن است نيروى كور جاذبه جسمانى، شخصى را در انتخاب همسر، دچار اشتباه كند؛ زيرا تحت اين‌گونه شرايط مشخّص، توجّهى به ويژگى‌هاى روانى، اجتماعى و رفتارى طرف مقابل پيدا نمى‌شود، تا گفته شود مى‌توان با اين ارتباطها، اخلاق و شايستگى همسر آينده خود را بهتر درك كرد! اينها بهانه‌هايى است براى ارضاى موقّتى. ازاين‌رو، دختر و پسر نبايد به خودشان اجازه دهند كه هنگام خداحافظى، خيلى خودمانى شوند و طورى رفتار كنند كه گويى هم‌اكنون، زن و شوهرند؛ زيرا همان‌طور كه تولستوى گفته است: «مرد و زن، حكم آتش و پنبه را دارند. بايد براى مصون ماندن از خطاكارى، حتما از هم فاصله بگيرند».[1]

د- سوق دادن انرژى جنسى، به امور معنوى و مطلوب‌

فرويد، معتقد است كه يكى از مكانيسم (سازوكار) هاى دفاعى انسان- كه در برابر تعارض نهاد (تمايل به ارضاى بى‌قيد و شرط نيازهاى اوّليه)، «من» و «فرامن» وجود دارد-، عبارت است از: «تصعيد»[2] يا والايش. تصعيد، يعنى جابه‌جايى يك نيروى درونى، به سوى يك هدف اجتماعى سطح بالا گاهى برآوردن اميال و آرزوهاى فرد، به موانع اجتماعى برخورد مى‌كند و درنتيجه، وى طورى آنها را تغيير مسير مى‌دهد كه مورد پسند جامعه باشد. اين مكانيسم، يكى از بهترين و ارزنده‌ترين راه‌هاى مقابله با ناكامى است. بسيارى از نويسندگان، شعرا و هنرمندانى كه در ارضاى انگيزه جنسى يا جاه‌طلبى خود شكست خورده‌اند، به آفرينش هنرى، دست زده‌اند و گاهى شاه‌كارهاى جاويدان خلق كرده‌اند.

روانكاوان، تصعيد را به عمل يك مهندس، تشبيه مى‌كنند كه انرژى خام يك آبشار

[1]. همان، ص 48- 49.

[2].Sublimation