حسّاسى رخ مى‌دهد كه دختر، ممكن است از بيان آن شرم كند و خونريزى را نشانه نقص يا بيمارى در آن قسمت بدن خود بداند، با ترس و وحشت بيشترى همراه است.

اگر دختران نوجوان، از طبيعى بودن آن آگاه نباشند و والدين از پيش، آنها را براى اين مرحله، آماده نكرده باشند، دچار اضطراب و افسردگى شديدى مى‌شوند كه احيانا به خودكشى نيز منجر مى‌شود.[1]

بنابراين، مادران موظّف‌اند كه پيش از شروع اوّلين قاعدگى، در جوّى دوستانه، براى او توضيح دهند كه يكى از نشانه‌هاى طبيعى رشد يك دختر، شروع قاعدگى است كه او را براى مرحله مهم‌ترى از زندگى (يعنى مادر شدن) آماده مى‌كند. سپس از راه ايجاد غرور نسبت به مادر شدن و برانگيختن حسّ مادرى- كه از كودكى، درون دختربچّه‌ها وجود دارد-، او را بيش از پيش، به طبيعى بودن و اهميت اين تحوّل بزرگ در زندگى دختران، آگاه كنند.

همچنين پدران بايد با پسران خود در مورد احتلام و آماده شدن آنها براى بارورسازى، پدر شدن و تحمّل مسئوليت خانه و خانواده آماده كنند و براى آنها توضيح دهند كه اين، امرى طبيعى است كه دليلى براى شرمندگى از آن وجود ندارد.

همان‌گونه كه شروع قاعدگى، ممكن است باعث نگرانى دختران شود، نعوظ كنترل نشده و اوّلين انزال در پسرها نيز ممكن است نگرانى آنان را به دنبال داشته باشد.

تحريك آلت جنسى هم مثل تحريك ديگر قسمت‌هاى بدن، ممكن است براى كودك لذّت بخش باشد معمولا بعد از بلوغ، شدّت بيشترى مى‌يابد.

در اين دوران، آلت جنسى مردانه، به سادگى به‌طور ناگهانى يا در واكنش محرّك‌هاى مختلفى چون: مناظر، صداها، بوها و كلمات تحريك‌كننده يا هر عامل ديگرى متورّم مى‌شود و ممكن است باعث تحريك نوجوان شود. هرچند كه نوجوانان، به توانايى خود در نعوظ، به عنوان نشانه مردانگى افتخار مى‌كنند، ولى در عين حال، ممكن است از اين‌كه نمى‌توانند اين واكنش را كنترل كنند، دچار

[1]. جوان، انگيزه و رفتار جنسى، ص 76.