والدين، در مرحله كودكى نتوانند دريافتن هويت جنسيتى، به كودك كمك كنند و برعكس، در اين راه، خللى ايجاد كنند، آن دختر يا پسر در آينده، با ايفاى نقش زن يا مرد بودن، مشكل پيدا خواهد كرد و درنتيجه، زندگى زناشويى و خانوادگى او نيز مختل خواهد شد. چنين فردى، هنگامى كه داراى فرزند شود، از چند جهت، داراى مشكل خواهد شد: مشكل هويّت جنسى (كه از كودكى با او بوده)، مشكل تغيير جنسيت و تشبّه به جنس مخالف (كه يكى از ناهنجارى‌هاى جنسى است و از سوى دين، نهى شده است) و مشكل خانوادگى (كه با همسر خود خواهد داشت) و اين دور معيوب، همچنان ادامه پيدا مى‌كند.

ازاين‌رو، ضرورت دارد كه ابتدا خود والدين، نسبت به جنسيت فرزندانشان نگرشى درست و عزّتمندانه داشته باشند و با پرهيز از نگرش منفى در مورد فرزندانشان و با رفتارهاى متناسب با هريك از دختر و پسر، ارزشمندى و عزّت آنها را آشكار سازند و افتخار نمايند كه خداوند، آنها را از چنين نعمت‌هايى برخوردار كرده است و شكرانه آن را نيز به جا آورند. در اين رابطه، روايات فراوانى در متون دينى آمده كه به نمونه‌اى از آنها بسنده مى‌كنيم. امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد:

البنات حسنات، و البنون نعمة فإنّما يثاب على الحسنات و يسأل عن النّعمة.[1]

دخترها نيكى هستند و پسرها نعمت. پس به درستى كه [خداوند] بر نيكى‌ها پاداش مى‌دهد و از نعمت‌ها سؤال مى‌كند.

اگر به فضاى دختر ستيز جاهلى توجّه شود، معناى اين حديث و احاديث مشابه آن- كه كم هم نيستند- روشن‌تر مى‌شود. بايد دانست كه حاكميت فرهنگ مطرح شده در حديث، نقش مهمّى در ايجاد هويّت جنسى كودك خواهد داشت.

دو. نقش جنسيتى هريك از فرزندان دختر يا پسر خود را به آنها آموزش دهند تا هويّت جنسى‌شان تقويت گردد. مثلا دختر يا پسر بايد بداند كه جامعه، از هريك از آنها چه انتظارى دارد و هركدام، از نظر رفتارى، گفتارى، پوشاك و ... چه نقشى را بايد

[1]. الكافى، ج 6، ص 6، ح 8.