4/ 4 خدا دوستى‌

133. تاريخ دمشق‌- به نقل از مصعب زبيرى، از پدرش، از جدّش-: عيسى عليه السلام به مردى فرمود:

«براى پروردگارت همانند كبوتر اهلى براى صاحبانش باش كه جوجه او را مى‌كُشند، و در عين حال، او از صاحبانش فرار نمى‌كند».

134. تنبيه الخواطر: عيسى عليه السلام گذرش به سه نفر افتاد كه پيكرهايشان تكيده و رنگ‌هايشان پريده بود. به آنها فرمود: «چه چيز شما را به اين حال كه مى‌بينم انداخته است؟».

گفتند: بيم از آتش [دوزخ‌].

عيسى عليه السلام فرمود: «بر خداست كه بيمناك را ايمن گرداند».

سپس از آنها گذشت و به سه تن ديگر رسيد كه از آن سه تن، تكيده‌تر و رنگ‌پريده‌تر بودند. فرمود: «شما را چه چيزى به اين حال كه مى‌بينم انداخته است؟».

گفتند: شوق بهشت.

فرمود: «بر خداست كه آنچه را اميد داريد، عطايتان فرمايد».

از آنها نيز گذشت و به سه تن ديگر رسيد كه از قبلى‌ها تكيده‌تر و رنگ‌پريده‌تر بودند، گويى چهره‌هايشان آينه‌هايى از نور بود. فرمود: «شما را چه چيز به اين حالى كه مى‌بينم انداخته است؟».

گفتند: عشق به خدا.

فرمود: «شماييد مقرّبان! شماييد مقرّبان!».

135. عيسى بن مريم عليه السلام: اگر آدميزاد همه كارهاى خوب را انجام دهد، ليكن مِهرورزى و كين‌ورزى براى خدا نداشته باشد، آن كارها برايش هيچ سودى ندارد.

136. عيسى بن مريم عليه السلام: چگونه محبّتش به خدايش كامل است كسى كه قسمتى از آنچه را روزى‌اش كرده، به او وام نمى‌دهد؟!

137. الزهد، ابن حنبل‌- به نقل از وَهْب-: حواريان گفتند: اى عيسى! آن دوستان خدا كه بيمى‌