دارد (كه همان اروس است) تحريك مى‌شود كه از يك سو «هستى» در زمان را موجب شده، برآورده مى‌سازد ليكن در همان زمان هستى را به سوى نهايتِ تحقق خود يعنى مرگ، سوق مى‌دهد. به علاوه اروس نشان‌دهنده بلندترين هدف اميال و آرزوهاى هستى مى‌باشد و از اين گذشته، اين اميال را تشديد نموده به نهايت آن مى‌رساند. بنا بر اين نقطه تقابلى در درون خود دارد.[1] يكى از مهمترين تجليات اروس علاقه‌اى جنسى است كه به بيان فوكالت‌[2] «مى‌كوشد با چيزى درهم آميزد تا با گفتگويى كه با هم دارند به بهترين حالت مسرتهاى درونى» نائل گردد. با اين حال تنها راه اوج اين لذّت، شهوت همراه با دردى است كه هر زمان آن [شهوت‌] اجابت گردد اين [درد] زبانه مى‌كشد كه اين روند سرانجام مرگ را در پى خواهد داشت.[3]

انسان از ديرباز براى رهايى از «رمزآلودگى» خود در پى اجابت عشق شهوانى خود از طريق اتحاد با «امر قدسى» برآمده كه اميال او را تحقّقى جاويد بخشيده موجب تعالى مرگ مى‌گردد.[4] اينگونه نيست كه نيروى مثبت اروس، مرگ را نفى مى‌كند. غريزه جنگ اغلب با اروس شهوانى پيوند خورده است.[5] جنگ مقدس [يا

[1]. نك.

, redienhcS. C"

Eros", in: RAC 6) 6691(, 603 713; H. Buchner, Eros und Sein. Erorterungen zu Platons Symposion, Bonn 5691, 331 ff.

[2]. نك.

M. Foucault, The History of Sexuality, New York 8891, Vol. I, 071.

[3]. نك.

S. Freud, Beyond the Pleasure Principle, New York/ London 1691. 74 ff.

و در مورد بازنگرى نقادانه اين نظريه نك:

, niveL J. A"

The Fiction of the Death Instinct", in Psycbiatric Quarterly 52) 1591(, 752 182.

[4]. نك.

Ph. Camby, LErotisme et Ie sacre, Paris 9891, chaps, 1 and 3;

درباره« عروسى مقدس/heilige Hochzeit » نك.

, deimhcS. J" tfahcstuarB egilieH"

, in: RAC 2) 4591(, 525 465; Campbell, The Hero with a Thousand Faces, 901 021.

[5]

. D. De Rougemont: Passion and Society, Trans. M. Belgion, London 6591, 342 ff.; G- Bataille, Erotism, Death and Sexuality, Trans M. Dalwood, San Francisco 6891, 17 ff.

در مورد تكرار اين موضوع در ادبيات عرب معاصر نك.

, ekooC. M" erutaretiL raW iqarI ni eris eD dna htaeD"

, In: Love and Sexuality in Modern Arabic Literature, Eds. R. Allen, H. Kilpatrikand E. de Moor, London 5991, 481 991.