گذرنامه من در دسترس است؛ آيا مى‌توانم با گذرنامه رأى بدهم؟ در پاسخ گفتند:

اگر شناسنامه‌تان را با خود بياوريد، بهتر است.

براى شركت در انتخابات بايد شناسنامه‌تان را با خود بياوريد. من با تلاش و زحمت فراوان، شناسنامه خود را يافتم و در انتخابات شركت نمودم.

در حوزه رأى‌گيرى، چند نفر قبل از من ايستاده بودند؛ از من خواستند تا قبل از آنها رأى خودم را به صندوق بيندازم؛ من هم با اجازه آنها، زودتر رأى دادم.

استقلال و آزادى كشور از اصلى‌ترين هدف‌هاى محرومان و مستضعفانِ جامعه ما بوده است. مستضعفان كشور ما براى مسائل رفاهى مانند مسكن، انقلاب نكرده‌اند.

هيچ كس، پنج فرزندش را به خاطر دو اتاق از دست نمى‌دهد. مادرى پنج فرزندش را به خاطر اينكه سبزى را كيلويى يك تومان ارزان‌تر بخرد، از دست نمى‌دهد. آنها كه به خاطر رفاهْ مبارزه مى‌كنند، نوع مبارزه‌شان به گونه ديگرى است.

بنا بر اين مستضعفان جامعه در استفاده از تمام دستاوردهاى عمومىِ انقلاب سهيم هستند و به همين دليل است كه انبوه بيكران جمعيت مردم و مستضعفان در ميدان دفاع از انقلاب حضور دارند و همه صحنه‌هاى ظهور انقلاب، لبريز از شما مردم است. نماز جمعه، شركت در انتخابات و همه صحنه‌هاى ديگر انقلاب، ميدان افتخار آفرينىِ شماست.

ضدّ انقلاب كوردل، امروز مردم را دعوت كرده بود كه در خانه‌ها بمانند و در انتخابات شركت نكنند. چند نفر در خانه‌ها ماندند؟ آيا اين يك رسوايى ديگر براى ضدّ انقلاب نيست؟

آنچه تا كنون عرض كردم، دستاوردهاى عمومىِ انقلاب بود كه مستضعفان نيز در استفاده كردن از آنها سهيم هستند.

مستضعفان، بار سنگين انقلاب را به دوش كشيده‌اند و سهمى بيش از ديگران در به ثمر رسانيدن انقلاب دارند.

محرومان جامعه در مقابل زحماتى كه براى پيروزى انقلاب كشيده‌اند، انتظار پاداش و دستمزد ندارند؛ اما حتماً بايد در فكر آنها بود.

من در اينجا اعتراف مى‌كنم كه دولت ايران در نتيجه مشكلاتى كه با آن روبرو بوده، هنوز نتوانسته است اهداف خود در خدمت به مستضعفين را عملى كند؛ اما دولت ايران در مسير خدمت به مستضعفين حركت مى‌كند. دولت ايران بايد در همين مسير باشد، سياست اقتصادى و مالىِ دولت ايران بايد در مسير خدمت به مستضعفين باشد.

طبق قانون اساسى، همه مردم از كارگر، دهقان، روستايى و غيره، بايد از امكانات زندگى، مسكن، درمان و غذاى مناسب برخوردار باشند؛ اما متأسفانه ما هنوز نتوانسته‌ايم اين هدف را عملى كنيم.

در سطح كنونى قيمت‌ها، حد اقل هزينه ماهيانه زندگى يك خانواده پنج نفرى، حدود هفت هزار تومان است؛ تقريباً ماهيانه سه هزار تومان مخارج روزانه، سه هزار تومان اجاره منزل و هزار تومان نيز مخارجِ پيش‌بينى نشده زندگى است.

من و شما مى‌دانيم كه هنوز افراد بسيارى در اين كشور زندگى مى‌كنند كه درآمد ماهيانه آنها كمتر از ماهى سه هزار تومان است و علاوه بر اين، مسكن هم ندارند. كمبودهاى اين گونه افراد بايد تأمين شود، بايد كار مناسب براى بيكاران كشور ايجاد شود.

به نظر من بحث‌هايى مانند اينكه:

آيا مالكيّت خصوصى در اسلام مشروع است يا نامشروع است؟ مرز حد اكثر ثروت در اسلام چقدر است؟ هر نفر، حد اكثر چقدر