بزرگ مى‌شمارند، كارشان نشانِ پرهيزكارىِ دل‌هايشان باشد.]

بر خود لازم مى‌دانم كه از شما برادران و خواهران و سروران گرامى و عموم طبقات مردمِ هميشه در صحنه ايران به خاطر شركت در مراسم تدفين مرجع عاليقدر شيعيان حضرت آيت اللّه العظمى گلپايگانى رحمه الله تقدير و تشكر كنم. به همه افرادى كه به نحوى در اين مراسم شركت كردند، عرض مى‌كنم:

«عَظَّمَ اللَّهُ اجُورَكُمْ».

مرحوم آيت اللّه العظمى گلپايگانى در سال 1316 ه. ق. متولد شدند.

پس از آنكه در زادگاه خود، دروس مقدماتى علوم اسلامى را فرا گرفتند، به حوزه علميه اراك تشريف بردند. در آن زمان مرحوم آيت اللّه العظمى حائرى، مؤسس حوزه علميه قم، در حوزه علميه اراك تشريف داشتند و در آنجا تدريس مى‌فرمودند.

مرحوم آيت اللّه العظمى گلپايگانى به حوزه درس حضرت آيت اللّه العظمى حائرى ملحق شدند و در كلاس درس ايشان شركت نمودند. هنگامى كه حضرت آيت اللّه العظمى حائرى تصميم گرفتند از اراك به قم هجرت كنند، حضرت آيت اللّه العظمى گلپايگانى نيز از مهاجرين بودند و همراه با ايشان به حوزه علميه قم آمدند. ايشان در حوزه علميه قم ده‌ها سال به اسلام و مسلمانان خدمت كردند. ان‌شاءاللّه خداوند هر لحظه بر رحمت‌هاى خود بر ايشان بيفزايد.

برگزارى شكوهمندانه مراسم تدفين و ترحيم حضرت آيت اللّه العظمى گلپايگانى رحمه الله اقدامى بسيار شايسته، خوب و مورد رضاى خداوند و رسول اللّه صلى الله عليه و آله بود.

برگزارىِ با شكوهِ اين مراسم، وظيفه‌اى بود كه شما مردم عزيز و پر افتخارِ ايران به خوبى آن را نسبت به ساحتِ قُدس مرجعيت شيعه ابراز كرديد.

اين اقدام شما، يك اظهار علاقه و ابراز محبت به حوزه‌هاى علميه و همه طبقات روحانيت و موجب تشويق و تقدير از طلاب و دانشجويان عزيزى بود كه عمر خود را صَرفِ تحصيل علوم دينى و اسلامى مى‌كنند.

همچنين اين اقدام شما يك پاسخ محكم به دشمنان داخلى و خارجى بود كه اظهار مى‌كنند: مردم ايران بعد از انقلاب شكوهمند اسلامى به دليل برخى از حوادث، نسبت به روحانيت، حوزه‌هاى علميه، مراجع و حتى نسبت به اسلام و تعاليم اسلامى، بى علاقه و دلسرد شده‌اند و خود را از صحنه انقلاب كنار كشيده‌اند.

حضور چشمگير شما در اين مراسم نشان داد كه اظهارات دشمن، شايعه‌سازى و شايعه‌پراكنى براى دلسرد كردن مردم و جَوسازى در جامعه است و حقيقت ندارد.

حضور چشمگير شما در اين موقعيت بسيار حساس و مناسب، يك اقدام بسيار شايسته و مورد رضاى خداوند بود. اهميت، تأثير و شايسته بودنِ اين اقدام شما، آن قدر فراوان است كه قابل اندازه‌گيرى نيست.

افرادى كه سالخورده‌تر هستند، شايد وفات مرحوم آيت اللّه العظمى سيد ابوالحسن اصفهانى را به ياد داشته باشند. هنگامى كه ايشان وفات نمودند، مدت‌ها بود كه روزنامه‌هاى گروه‌هاى ضد مذهبى، آزاد بودند و در روزنامه‌هايشان، اسلام و روحانيت و مسجد و انديشه‌هاى مذهبى را مورد بمبارانِ تبليغاتى قرار داده بودند.

كم كم خود نويسندگان اين روزنامه‌ها و وابستگانِ آنها هم باور كرده بودند كه تبليغاتشان مؤثر واقع شده است و اقشار مختلف مردم ايران مانند كارگران، دانشجويان، بازارى‌ها و توده مردم از اسلام و قرآن و روحانيتْ متنفر شده‌اند و اسلام و روحانيت در ايران در حال اضمحلال و