دعوت به انجام توبه مى‌كنند. اما اين حكم، شامل سابّ النبى نمى‌شود. سابّ النبى بايد كشته شود و كشتن سابّ النبى، حتى نياز به اجازه حكمِ حاكم شرع هم ندارد.

نزديك‌ترين فرد به سابّ النبى بايد او را بكشد. افرادى كه به سابّ النبى نزديك‌ترند، نبايد اجازه دهند كه نوبت به افراد دورتر برسد و آنها بيايند سابّ النبى را بكشند.

افراد نزديك‌تر بايد خودشان هر چه زودتر سابّ النبى را نابود كنند. (تكبير نمازگزاران)

حضرت امام فرمودند: سلمان رشدى حتى اگر توبه كند و عابدِ زمان هم بشود، باز هم بايد كشته شود. حضرت امام رحمه الله اين حرف را از روى عصبانيت، بر زبان نياوردند، بلكه اين حرفْ ريشه فقهى دارد.

هنگامى كه پيامبر صلى الله عليه و آله مكه را فتح نمودند و وارد مكه شدند، به مسلمانان گفتند: از مردم مكه، هر كس كه با شما نجنگيد، كارى به او نداشته باشيد و همه در امان هستند بجز ده نفر.

از اين ده نفر، چند نفرشان مرد بودند و چند نفرشان زن بودند. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند: اين ده نفر را در هر جا كه ديديد، بكشيد! حتى اگر آنها را در حالى يافتيد كه در مسجد الحرام ايستاده‌اند و پرده‌هاى خانه كعبه را در دست گرفته‌اند، باز هم آنها را بكشيد!

از اين ده نفر، چهار نفرشان كه زن بودند، جرمشان اين بود كه سابّ النبى بودند. آنها به پيامبر صلى الله عليه و آله بدگويى مى‌كردند. تصنيف‌هاى اهانت‌آميزى عليه پيامبر صلى الله عليه و آله مى‌سرودند و سپس در مجلسِ مشركين، مى‌رقصيدند و تصنيف‌هايى را كه عليه پيامبر صلى الله عليه و آله سروده بودند، با آواز مى‌خواندند.

بنا بر اين بدون ترديد، حكم سابّ النبى در سيره پيامبر صلى الله عليه و آله، «قتل» بوده است.

در موارد اجراى حدود شرعى، نيازمند حكم قاضى و حاكم شرع هستيم؛ اما ساب النبى يك استثنا است. از امام صادق عليه السلام پرسيدند: آيا اجراى حكم شرعى در مورد ساب النبى نيازمندِ حكم قاضى است؟

امام صادق عليه السلام فرمودند: اگر كسى پيامبر را سبّ و اهانت كرد، در همان جا، بدون نياز به حكم قاضى، مى‌توان او را كشت.

هر كس به يكى از پيامبران الهىِ پيشين مانند عيسى، موسى و ابراهيم عليهم السلام نيز اهانت كند، حكمش همين است. اين حكم، مورد اجماعِ همه فقهاى مسلمان است.

هيچ يك از علماى شيعه يا سنّى، با اين حكم مخالفت نكرده‌اند. تنها در مورد توبه سابّ النبى، اختلاف نظرهايى وجود دارد.

همه مى‌دانند كه سلمان رشدى سابّ النبى است. او عليه پيامبر صلى الله عليه و آله كتاب نوشته و به ايشان اهانت كرده است. رئيس دانشگاه الأزهر هم يا حنفى يا حنبلى و يا مالكى و يا شافعى مذهب است. هيچ كدام از اين مذاهب، فتوا به پذيرشِ توبه سابّ النبى نداده‌اند. پس چگونه مى‌توان فتوا داد كه توبه سلمان رشدى پذيرفته شده است؟!

از نظر فقهى، سلمان رشدى هيچ راه چاره‌اى ندارد. او بايد تا آخر عمر، از اين سوراخ به آن سوارخ برود و پنهانْ زندگى كند. اگر سلمان رشدى در مجامع عمومى ظاهر شد، يك مسلمان معتقد، او را خواهد كشت و با قتلِ سلمان رشدى، شايسته بهشت خواهد شد.

سلمان رشدى اگر توبه كرده باشد، شايد خداوند او را ببخشد و شايد هم نبخشد.

بخشيدن يا نبخشيدنِ سلمان رشدى در روز قيامت، مربوط به خداوند است، ربطى به ما ندارد.

دولت انگلستان، دكتر كوكبى را دستگير كرده و به زندان انداخته است. همسر و فرزندانِ دكتر كوكبى هم به عنوان اعتراض به دستگيرىِ دكتر كوكبى، در اينجا تحصن كرده‌اند.