طايفه‌اش خدمتِ رسول الله صلى الله عليه و آله آمدند و گفتند: ما در ميان مردم، شناخته شده هستيم.

شخصيت داريم. اگر شما دستِ اين زن را ببُريد، آبروى ما مى‌رود. پس خواهش مى‌كنيم اين زن را مجازات نكنيد!

پيامبر گرامى اسلام فرمودند: مگر پيچ اسلام، دست من است كه آن را شل و سفت كنم؟! اگر دخترم زهرا هم اين كار را كرده بود، دستش را مى‌بريدم.

منظور رسول الله صلى الله عليه و آله اين است كه اگر لازم بود دست زهرا عليها السلام را بِبُرم، دست زهرا را هم مانند همين زن در جلوِ مردم مى‌بُريدم.

بنا بر اين، قوه قضائيه در اجراى حدود و احكام الهى، هيچ گونه ملاحظه‌اى در نظر نخواهد گرفت. (تكبير نمازگزاران)

اين مبارزه بى امانِ قوه قضائيه با شرارت‌ها تا كِى ادامه خواهد يافت؟ يك هفته، دو هفته، يك ماه، دو ماه؟ تا كِى اين تحرك و فعّاليت قوه قضائيه ادامه خواهد داشت؟

آيا حركت قوه قضائيه، موردى و موقتى نيست؟ آيا هنگامى كه دهه فجر گذشت و آب‌ها از آسياب افتاد، مبارزه قوه قضائيه با شرارت‌ها، فراموش نمى‌شود و از بين نمى‌رود؟

من به شما قول مى‌دهم كه به فضل و لطف پروردگار، تصميم ما اين است كه تا هنگامى كه فكر و روحيه و ميل به شرارت در كشور ما كاملًا از بين نرفته است، قوه قضائيه با تمام توان به مبارزه بى امان با اشرار ادامه دهد.

خواه ما باشيم يا بميريم، اين مبارزه بى امان، ادامه خواهد داشت. (تكبير نمازگزاران)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ قُلْ هُوَ اللَّهُ احَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً احَدٌ[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنا ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفى‌ وَ عَلى‌ عَلِىٍّ اميرِ الْمُؤْمِنينَ وَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

عِبادَ اللَّه! اتَّقُوا اللَّه.

بندگان خدا! تقوا پيشه كنيد.

در خطبه دوم، چند نكته را خدمتِ شما خواهران و برادران عزيز عرض مى‌كنم.

فردا، روز بيست و دوم بهمن است. همه ما از مرد و زن، پير و جوان، وظيفه داريم كه در راهپيمايى فردا، اين تظاهرات ملّى، مذهبى، انقلابى و سياسى، شركت كنيم.

اميدواريم كه خداوند به هر قدمى كه در اين راهپيمايى بر مى‌داريم و به هر نفَسى كه در اين راهپيمايى مى‌كشيم، به ما اجر و ثواب بدهد.

اين راهپيمايى‌ها، بزرگداشت‌ها، شعارها و ايام اللّه و تظاهراتِ شما است كه شور انقلاب را در دل‌ها زنده و دنيا را ترسناك نگه مى‌دارد. با اين راهپيمايى‌هاى شما، ديگر بيگانگان نمى‌گويند: ده سال از انقلاب ايران گذشته است و مردمْ آن شور انقلابىِ اوّليّه را ندارند و بعضى از آنها هم كمى پشيمان شده‌اند!

فرمان حضرت امام در باره آزادى زندانيان گروهك‌ها بسيار شايسته تجليل، تقدير و تشكر است. حضرت امام با اين فرمان، خانواده‌هاى آنها را شاد كردند.

[1]-/ سوره توحيد( 112).