«كانَ وَ اللَّهِ فينا كَاحَدِنا»[1]؛ سوگند به خدا كه على عليه السلام در ميانِ ما، مانند يكى از خودمان بود.

على عليه السلام همراهِ ما در كارها شركت مى‌كرد. همراهِ ما تلاش و كوشش مى‌كرد؛ اما بيشتر از همه ما كار مى‌كرد و كمتر از همه ما مزد و سهم مى‌گرفت.

يك كشور انقلابى بايد ساعات كارش را افزايش دهد. هشت ساعت كار روزانه را بايد به ده ساعت تبديل كند. دستمزدش را بايد ثابت نگه دارد و تعطيلاتش را كاهش دهد. بايد مزايا را حذف كند و قناعت پيشه نمايد.

بدانيد كه اگر ما پايان اين جنگ را آغازِ دوره رفاه‌طلبى بدانيم و سياستِ درهاى باز را پيشه كنيم، اسيرِ سلطه اقتصادىِ استكبار جهانى و بدون ترديد، به دنبال آن، اسير سلطه سياسى و فرهنگىِ آنها خواهيم شد. مبادا به فكر رفاه‌طلبى بيفتيد.

الحمد للّه از بركت فرمان اخيرِ حضرت امام، جوّ جامعه ما از نظر شور و شوق انقلابى به روزهاى اوّل انقلاب و سال 1358 و 1359 باز گشته است. در آن زمان، لباس فاخر پوشيدن، مهريّه زياد براى زن قرار دادن و غذاهاى اشرافى درست كردن، ننگ بود.

ما از نظر روحيه انقلابى بايد به روزهاى اوّل انقلاب، باز گرديم. هنوز خيلى زود است كه ما به دامن رفاه‌طلبى و مصرف گرايى بيفتيم.

خودمان كه توليد نمى‌كنيم، به ناچار اگر بخواهيم مصرف گرا شويم، بايد وابسته به اجانب شويم. اين براى ملتِ ما يك فاجعه است.

الحمد للّه شما آثار سلطه سياسى غرب را خوب از بين برديد. آثار سلطه اقتصادى غرب را هم تا مقدار زيادى از بين برده‌ايد. البته مقدارى از آن هنوز باقى مانده است.

ما هنوز تلاش مى‌كنيم كه آثار فرهنگ غرب را از بين ببريم.

پس از تمام شدن جنگ، مشكلات ما دو برابر شده است. ما براى حلّ اين مشكلات، به نيرويى دو برابرِ گذشته نيازمنديم.

من در اينجا لازم مى‌دانم كه فرمايش اخير حضرت آيت الله منتظرى (صلوات نمازگزاران) را تأييد و تأكيد كنم. ايشان روى نكته بسيار مهمّى انگشت گذاشته‌اند. نهادها و بنيادهاى انقلابى و ساير نهادها اگر اموال دولتى براى مصرف در ميان افراد و مواردى كه اولويت دارند بگيرند، اشكال ندارد؛ اما اگر همين نهادها و بنيادها، كالاهايى را از دولت به قيمتِ پايين بگيرند و در بازار به قيمتِ بالا

[1]-/ ر. ك: علامه مجلسى، بحار الانوار، ج 41، ص 15.