آنها مى‌آيند. اين امر با گفته‌هاى پناهندگان ايرانى مبنى بر وجود اختناق و فشار در ايران مغايرت دارد.

در خاتمه نامه، نويسنده ايرانىِ نامه از ما گله مى‌كند كه چرا به افراد و خانواده‌هاى آنها اجازه مى‌دهيم تا به خارج بيايند، ارز مملكت را خارج كنند و آبروى ايران و مردم ايران را در كشورهاى دنيا ببرند.

ما بايد اين را بدانيم كه اگر قرار باشد در ايران، فرهنگ اسلامى پياده شود، دسته‌اى هستند كه حقوق و ارزش‌هاى اسلامى را رعايت نمى‌كنند. نبايد نگرانِ آنها باشيم و هر روز از خود بپرسيم كه چرا آنها فرار كرده‌اند.

طبيعى است كه كسانى كه مى‌خواهند مرتكبِ فسادهاى مختلف شوند، از ايران فرار كنند و به جايى بروند كه فساد در آنجا مجاز باشد.

در اين دوران سازندگى، ما بايد تلاش كنيم تا ان‌شاءالله كشور ما كشورى مسلمان، انقلابى، آباد و خودكفا باشد كه سرنوشتش را به دست خود مى‌نويسد و راه خدا و راه انبيا را مى‌رود. پس ما بايد تلاش كنيم تا آنجا كه ممكن است، در كوتاه‌ترين مدت، فرهنگ اسلامى را در ايران پياده كنيم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ قُلْ يا ايُّهَا الْكافِرُونَ لَا اعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ وَ لَا انْتُمْ عابِدُونَ ما اعْبُدُ وَ لَا انَا عابِدٌ ما عَبَدْتُمْ وَ لَا انْتُمْ عابِدُونَ ما اعْبُدُ لَكُمْ دينُكُمْ وَ لِىَ دينٌ‌[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ عَلى‌ عَلِىٍّ اميرِ الْمُؤمِنينَ وَ عَلى‌ فاطِمَةَ الزَّهراءِ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ وَ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْخَلَفِ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِ.

حضرت على عليه السلام فرموده است:

«فَاتَّقُوا اللَّهَ عِبَادَ اللَّهِ وَ فِرُّوا الَى اللَّهِ مِنَ اللَّهِ وَ امْضُوا فِى الَّذِى نَهَجَهُ لَكُمْ وَ قُومُوا بِمَا عَصَبَهُ بِكُمْ.»[2]

بندگان خدا! تقوا پيشه سازيد و از غضب و عذاب و انتقام خداوند به سوى رحمت خداوند فرار كنيد و راهى را كه براى شما معيّن كرده و در جلوِ پاى شما قرار داده است، همان راه را برويد.

مدتى است كه در قسمت‌هايى از مملكتِ ما سيلْ جارى شده و موجب گرفتارىِ بسيارى از هموطنانِ ما گرديده است. سيل، بسيارى از راه‌هاى ارتباطى، قنات‌ها، روستاها و خانه‌ها را خراب كرده است.

در اين شرايطِ سخت زمستان، هموطنان سيل‌زده ما نياز شديد به كمك دارند و همه ما بايد به آنها كمك كنيم. بسيارى از مردم عزيزِ ما در هنگامِ پيش آمدنِ مشكلاتِ مختلف و از جمله سيل اخير، احساس وظيفه شرعى و انسانى مى‌كنند و با جان و دل به خدمتِ نيازمندان مى‌شتابند.

اين افراد در جارى شدنِ سيل اخير هم بيشتر از حدّ انتظار به كمك نيازمندان شتافتند و وظايف خود را انجام دادند؛ واقعاً بايد به اينها درود فرستاد و از همه آنها تقدير و تشكر كرد و براى آنها دعا نمود.

پس از اينكه حضرت امام دستور دادند كه‌

[1]- سوره كافرون( 109).

[2]- ر. ك: نهج البلاغه، ترجمه دكتر سيد جعفر شهيدى، خطبه 24، از انتشارات شركت علمى و فرهنگى، چاپ ششم، تهران، 1373، صفحه 24.