نباشد، چنانچه تلف شود، ضامن نيست.

«مسأله 2681» اگر عاريه دهنده بميرد، عاريه گيرنده بايد چيزى را كه عاريه گرفته به ورثه او بدهد.

«مسأله 2682» اگر عاريه دهنده به گونه‌اى شود كه شرعاً نتواند در مال خود تصرّف كند- مثلًا ديوانه شود- عاريه كننده بايد مالى را كه عاريه كرده به ولىّ او بدهد.

«مسأله 2683» كسى كه چيزى را عاريه داده، هر وقت بخواهد مى‌تواند آن را پس بگيرد و كسى هم كه عاريه گرفته، هر وقت بخواهد مى‌تواند آن را پس دهد.

«مسأله 2684» اگر ظرف طلا و نقره را براى استفاده حرام عاريه بدهند، باطل است و بنابر احتياط واجب عاريه دادن آنها براى زينت اتاق نيز اشكال دارد.

«مسأله 2685» عاريه دادن گوسفند براى استفاده از شير و پشم آن و عاريه دادن حيوان نر براى جفتگيرى صحيح است. به طور كلى هر چيزى كه بتوان با ابقاء اصلش از آن منتفع شد مى‌تواند عاريه داده شود مشروط بر اين كه منفعت آن مشروع و عقلايى باشد.

«مسأله 2686» اگر چيزى را كه عاريه كرده به مالك يا وكيل يا ولىّ او بدهد و آن چيز تلف شود، عاريه كننده ضامن نيست و در غير اين صورت ضامن است، اگرچه مثلًا آن را به جايى ببرد كه صاحب آن معمولًا به آنجا مى‌برده، مثلًا اسب را در اصطبلى كه صاحب آن براى آن درست كرده، ببندد.

«مسأله 2687» اگر چيز نجس را براى خوردن و آشاميدن عاريه دهد، بنابر احتياط واجب بايد نجس بودن آن را به كسى كه عاريه مى‌كند بگويد.

«مسأله 2688» چيزى را كه عاريه كرده، بدون اجازه صاحب آن نمى‌تواند به ديگرى اجاره يا عاريه دهد.

«مسأله 2689» اگر چيزى را كه عاريه كرده با اجازه صاحب آن به ديگرى عاريه دهد، چنانچه كسى كه اوّل آن چيز را عاريه كرده بميرد يا ديوانه شود، عاريه دومى باطل نمى‌شود.