انجام اعمالى كه روزه را باطل مى‌كنند خوددارى نمايد.

«مسأله 1625» انسان مى‌تواند در هر شب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن نيّت كند و بهتر است كه شب اوّل ماه، نيّت روزه همه ماه را نيز بنمايد.

«مسأله 1626» آخرين وقتى كه مى‌توان براى روزه رمضان و يا هر روزه واجب معيّن ديگر نيّت نمود، هنگام اذان صبح است.

«مسأله 1627» چنانچه در روزه ماه رمضان و يا هر روزه معيّن ديگرى كه بر انسان واجب شده است- مثل اين كه نذر كرده باشد كه روز معيّنى را روزه بگيرد- عمداً تا اذان صبح نيّت نكند، روزه‌اش باطل است و اگر به جهت ندانستن و يا فراموشى تا اذان صبح نيّت نكند، چنانچه پيش از ظهر متوجه شود و تا آن هنگام عملى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد احتياط واجب اين است كه نيت كند و آن روز را روزه بگيرد و بعداً قضاى آن را نيز به جا آورد.

«مسأله 1628» اگر كسى در روزه رمضان و يا روزه واجب معيّن ديگر، پيش از اذان صبح بدون نيّت روزه بخوابد و پيش از ظهر بيدار شود، بنابر احتياط واجب بايد نيّت كند و آن روز را روزه بگيرد و بعداً قضاى آن را نيز به جا آورد و اگر بعد از ظهر بيدار شود، روزه آن روز او باطل است.

«مسأله 1629» اگر براى روزه واجب غير معيّنى مثل روزه كفّاره، عمداً تا نزديك ظهر نيّت نكند، اشكال ندارد بلكه اگر پيش از نيّت تصميم داشته باشد كه روزه نگيرد يا ترديد داشته باشد كه بگيرد يا نه و يا قصد كند عملى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد يا مردّد شود كه آن عمل را بجا آورد يا نه، چنانچه عملى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد و پيش از ظهر نيّت كند، روزه او صحيح است و چنانچه تا پيش از ظهر نيّت نكند، بنابر احتياط واجب ديگر نمى‌تواند آن روز را به نيّت روزه واجب غير معيّن روزه بگيرد.

«مسأله 1630» آخرين وقتى كه مى‌توان براى روزه مستحبّى نيّت نمود، هنگامى است كه به اندازه نيّت كردن به مغرب وقت باقى‌مانده باشد، بنابراين اگر تا اين هنگام عملى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده باشد و نيّت روزه مستحبّى كند، روزه او صحيح است.